Gülüşümü bıraktım dünya cehennemine
Gözlerim dalmýþ kefenlenmek üzere olan çocuklara
Her gün sessizce sessizce kefenleniyorlar ardý sýra
Çiviler çakýlýyor durmadan dünyanýn her yanýna
Amaç güzel olmayan insanlar daha müreffeh yaþasýnlar diye
Anne babasý hoyratça katledilen çocuklara bir bakýn yapýlanlara
Zaman akýp giderken çocuklar da öldürülüyorlar birer birer
Ýnsanlýk yummuþ gözlerini týkamýþ kulaklarýný
Yakýp yýkmak tarümar edip yok etmek hem de insanlýk adýna
Katlediliyor annesiz babasýz çocuklar
Ne kadar da anlamsýz deðil mi þu dünya
Kendimi koydum o yetim ve öksüz çocuklarýn yerine
Ölüp giderken
Kendi kendime ölümümü seyrederken
Sanki hiçbir þey olmamýþ gibi
Nasýl da rahat ölebiliyormuþ insan
Üç ihlas bir fatiha okuyayým kendi kendime
Ardým sýra beklemeyeyim bir fatiha okunsun diye
Yeryüzünün toprak üstü katýndan
Kendi ölümümü seyredeyim
Ölümlerin en güzeli böyle olsa diyerekten
Olsun olsun ölümüm böyle olsun
Vicdanen rahat ve masumiyetliðim üst düzey de
Ben böyle öleyim
Þefkatlý hallerim ruhumu sarýp sarmalarken
Ýki güzel damlacýk yanaðýmdan süzülürken
Ölüm böyle hoþ böyle güzel iken
Ben böyle öleyim
Bakýyorum
Bembeyaz kefenle sarýp sarmalanýrken
Kumru ve bülbüllerin gýptalý bakýþlarý varken
Nasýl da imreniyorlar ölümlerin en güzelinden
Hissediyorlar ölümün bayram þenliðine dönüþeceðinden
Ahhh vuslat aþkýyla ruhum ve gönlüm yanarken
Baþka ne isteyebilir ki Gazze’li çocuklar ve ben
Annem ve süt annelerimin sütlerini de içerken
Akabinde ebedi bir gülümseme
Ve birlikte gidiyoruz birlikte
Kefenlenmiþ yetim ve öksüz kefenli Gazze’li çocuklarla gidiyoruz iþte
Gidiyoruz ebedi yolculýuða ulvi yolculuða
Sakýn sakýn ruya olmasýn bu ruya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet İmran Sevinç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.