G İ T M E
Ýçimdeki hasreti artýk hiç bilmeyeceksin
Arkanda býrakýp gittiðinden beri
Hiç düþünmedin ki, ne halde býraktýn
Her gelen gidenlerin nasýl yüreðimi yaralayýp
Gözlerime dinmeyen musonlarý býraktýðýný
Ýçimdeki hasreti artýk hiç bilmeyeceksin
Þimdi nereye gitsem sen varsýn... hayalin
Bana býraktýðýn mirasýn, dinmeyen yaðmurlarýn
Gözlerimde kýrýlmýþ tüm ýþýklar
Bir ayrýlýk þarkýsý gibiyim siyah gecelerde
Bulanýk dünden kalan mazim artýk
Bütün güzel pencereler senden açýlýrdý
Telefonlarda meðer en güzel senin sesinmiþ
Ýçimdeki hasreti artýk hiç bilmeyeceksin
Gittiðin o günlerden beri bilsen ki
Bir çýðlýk gibi dolaþtým sokaklarda
Yüzümde leylaklar açardý; sen ve güneþim
En güzel günümdün...akþamlarýmýn ýþýklarýydýn
Yüreðimde yedi renk gökkuþaðýmdýn
Çalar saatin týkýrtýlarý baþucumda
Þimdi yitirdim saatleri...günleri...geceleri
Dudaklarýmdaki mýsra mýsra bizim þarkýmýz
Ýçimdeki hasreti artýk hiç bilmeyeceksin
Þimdi nereye gitsem sen varsýn, içimde yýlgýn bir kýrgýnlýk
Her köþeyi dönsemde karþýmda hayalin peþimde
Bir yaðmur ýlýklýðýnda gözlerimdesin
Ve acý bir sonla gidiþinin sabahýnda
Gündüzüme geceme ayrýlýklarýn zindan kapýlarýndan
Neleri kimleri beklediðimi biliyorsun
Yýllar geçse ayný nakarat tekrarlanacak
Geçmeyecek bu içimdeki beni kahreden acýlar
Haydi gel artýk, tüm yaþamlar bizimdir
Desemde
Ýçimdeki hasreti artýk hiç bilmeyeceksin
Günay Koçak
20. 1. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.