Hah! Yoluma bakacakmýþým. Bir þekilde yoluma devam edecekmiþim. Hah! Üzülmeyecekmiþim. Kimseyi üzmeyecekmiþim. Hah! Kuþu tekrar uçabileceðine inandýr, onu kanadýyla barýþtýr, semada uçarken kanatlarýný kýr. Hadi metanetle sessizce tekrar fýsýlda: “Neyse ne!” “Ne fark eder ki” kuþa ne olmuþ, kanadý mý kýrýlmýþ, göðü mü solmuþ? Hah! Hadi ahmak kuþ! Þimdi yine, yeniden inan uçabileceðine. Hah! Þimdi yarana bant ol, kendinden kopart, kendini sar. Hah! Ne kolay yeniden bir sayfa açabilmek; bir sayfayý tek parmakla kaydýrýp hemen yenisine geçebilmek… Eh be ahmak kuþ! Ona mý sordun boyundan büyük hayallere kapýlýrken? O kanatlara bu dünya, baþka bir dünyanýn kapýsýný açar mý sandýn? Hiç gagalamadýn ki sen onu. Kýyamam sana. Mizacýn bu: Hiç kýyamadýn ona. Mizacýnýn neticesi bu: Kýyarlar sana.
Selim Akgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.