SONSUZLUĞA UÇMAK

SONSUZLUÐA UÇMAK

Uçurumun kenarýndayým,
Ne bir adým ileri ne de geri atabiliyorum.
Ýleri bir adýmla sonsuzluða uçacaðým.
Geri adýmla karanlýkta kaybolacaðým.
Bekliyorum…
Karar veremiyorum.
Sonsuzlukta sen varsýn.
Karanlýkta ise; acýlarým, piþmanlýklarým, hatalarým…
Korkuyorum,
Ne olacaðýný bilememekten,
Yarýnlardan, ümitsizlikten
Seni kaybetmekten…
Evet, en büyük korkum seni kaybetmek…
Sen olmazsan ben olamam ki
Seni arýyor gözlerim.
Yoksun…
Beni uçurumun kenarýnda bir baþýma býraktýn.
Hani hep yanýmda olacaktýn
Beni yalnýz býrakmayacaktýn
Böyle söylemiþtin.
“Ne olursa olsun yanýndayým” demiþtin.
Nerdesin?
Nerdesin?
Sonsuzluk mu, karanlýk mý?
Sen yanýmda olmayýnca
Her yer karanlýk bana
Her yer uçurum
Derken…
Bana uzanan bir el…
O eli tutuyorum.
Kendimi býrakýyorum
Uçuyorum, uçuyorum, uçuyorum…
Gözlerimi açtýðýmda seni görüyorum.
Yanýmdasýn.
Sözünü tutmuþsun.
Kendime kýzýyorum,
Sana haksýzlýk ettiðim için.
Mutluyum,
Ýyi ki uçmayý seçmiþim.
Yoksa hep karanlýklar içinde kalacak,
Kaybolacaktým…
Þimdi sen mi benim yanýmdasýn, ben mi senin yanýna geldim?
Bilmiyorum
Bilmek de istemiyorum
Birlikteyiz ya, beraberiz ya
Sonsuzluða beraber kanat çýrpýyoruz…
Bu yeter bana
sessizH.A


Sosyal Medyada Paylaşın: