AŞk

Sen öyle bir sýrlý yaratýlmýþsýn ki,
Gönülleri çelip, kandýran sensin.
Nüfuz edip, alemlerin nabzýna,
Her þeyi havada döndüren sensin.

Yaklaþtýðýn yeri ýsýtýyorsun.
Baktýðýn gözleri ýþýtýyorsun.
Uzaklaþtýðýnda üþütüyorsun.
Yaþatan, yeþerten, donduran sensin.

Sensin biliyorum benliði saran,
Damarlardan girip, þaha kaldýran.
Dörtnala yaþatýp, bedeni yoran,
Tâkatsiz düþürüp, söndüren sensin.

Evren, senin câzibenle dönüyor.
Güneþ senin ýþýðýnla yanýyor.
Sen yoksan, tüm hareketler diniyor.
Yavaþlatan sensin, dindiren sensin.

Sen icat eyledin, belki veremi.
Deþtin, merhem tutmaz ettin yaramý.
Derdine düþürüp, Âsýk Kerem’i.
Ataþlara atýp, yandýran sensin.

Sen olunca, çöller çimen bitirir.
Yokluðunsa, felaketler getirir.
Avý bile, arslana güç yetirir.
Arslaný, avýna yendiren sensin.

Kýymetli, muhtaca seni bilirim.
Fuzuli memnundur, onu bilirim.
Tüm dertlere deva, seni bilirim.
Mahrum eden sensin, onduran sensin.

Hep seni anlatýp, hep seni yazdýk.
Sensiz, seni asla anlayamazdýk.
Çaðlar boyu, taþa adýný kazdýk.
Yücelten sen oldun, indiren sensin.

Ahmet KIR
17.01.2024
Afþin
Sosyal Medyada Paylaşın: