Görüyor musun babacýðým? Tüm dostlar dizildiler simsiyah. Oysa sen en çok yeþili seversin. Çimenlere serilmiþ yeþili… Tekrar yaþatabilsem seni de Bembeyaz sarsalar þimdi leþimi. Boynuma da incilerden bir kolye… Topraða karýþsa ýlýk ýlýk böyle. Belki üstüne acýlarýmý kazýrdýnýz. Ýlk satýrýna “ölümsüz babalar” yazardýnýz. Dikerdiniz taþýmý gözyaþlarýma.. Uykuya dalardýk sonra babamla. Ona en sevdiði türküyü fýsýldar, Baþýmýzda dikilen insanlarý sayardým. Elbette onlarý tanýsaydým… Babacýðým, herkes yabancý kesildi. Sonra da bileklerim. Kaným dondu, o da simsiyah kesildi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
münzevî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.