Poşumda Yüreğinin Kokusu Kaldı

Yakýnmadan
olduðundan karanlýk
olmadýðý kadar aydýnlýk kýlmadan
Antep te bir sabah ezaný berraklýðýyla
Ýzmir de bir günbatýmý hüznüyle
anlatmak istiyorum
vazgeçtiðim bir günde geliþini
ve yüreðime dokunuþunu
saklayarak senden kalbimin ince sýzýsýný
göstermeden sana
seviþtiðimiz kuytuya kývrýlýþýmý
yarým asýrlýk yalnýzlýk sandýðým boþluðun
yokluðunla nasýl dolduðunu
sana vermeden gözyaþlarýmla sulanmýþ nergisleri
sabahýn köründe buðulu taksi camýndan
benim boynuma yol asýldý
poþumda yüreðinin kokusu kaldý
utanmadan itiraf ediyorum
öpüþünü boynumda hissediyorum
sütlü menengiç kahvesi sýcaklýðýnda
içimde devasa bir ürküntü
yine de içimde sýcak bir bozlak türküsü
aðlamak istiyorum
hayal kuþlarýma örülen kafesleri kýra kýra
döndüm vazgeçtiðim yerden
soluðumun kuruduðu çölde
kumdan daðlar deðildi aþtýðýn
çýplak ayak bileðine güneþi hal hal gibi takarak
avucunda bir ýrmakla geldin
sen ki ceylan oldun
sen ki aslan kesildin
aþka inanmayan kavimleri secde ettirdin
yazgýný yazgýma mühürledin
canýma bir can katýldý
poþumda yüreðinin kokusu kaldý
artýk her vakit hasrettir, her vakit aný
artýk her vakit vuslat zamaný




Sosyal Medyada Paylaşın: