ZAMAN TÜNELİ

Bir yel eser gýfýr gýfýr
Ýner Ýliklerime kadar soðuk
Tir tir titretir beni
Çenem þakýr þakýr,
Sokaklarda yapraklarýn hýþýrtýsý
Oyun oynayan çocuklarýn sesi
Kimse yok þimdi
Ancak boynunu içine çekmiþ
Gider arada sýrada birisi...
Sonbahar, zemheri mevsimin son günleri
Yaprak dökümü,
Yeþil yapraklar Sararmýþ kurumuþ
Soymuþ aðaçlar elbiselerini...
*****
Örtünmüþ daðlar beyaz örtüsünü
Ocaklar yakmýþ tütsüsünü
Kývrým kývrým bacalarda duman,
Sohbetler ocak baþýnda
Küçükler dinler büyüklerini,
Kütükler atýlmýþ yanarken
Çat çat diye ses çýkartýr
Kösengiler bir bir tükenir,
Televizyon yok
Sohbetler sýra sýra anlatýlýr
Kültür beslenir hafýzalarda
Çocuklar saygýlý yetiþtirilir.
*****
Canlanýr baharla birlikte yer gök
Kuþlar cývýl cývýl
Kar soðuklarý sularda
Dere olur akar yamaçlardan
Koyun kuzu sesi Neþe verir
Yeþerir çayýr çimen,
Düþünür, büyüse de insan
Zaman tünelini...
*****
Yaz güneþi kavurur topraðý
Baþlar hummalý bir çalýþma
Bir ihtiyar elinde yaba
Savurur harmaný
Bu hazýrlýk kýþadýr,
Ömür dediðin de nedir
Bin yýl bile kýsadýr...

Duran DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın: