yazık

yanarým...
sana harcadýðým zamana...
sana emeklerime yanarým...
ama dönüþü de yok biliyorum.

gözlerimde buldum seni,
yüreðimin en derininde
taaaa en uzak yerinde buldum seni...
kimsenin giremediði yerde gördüm,
orda okadar masumdun ki,
çýkaramadým geri seni ordan,
yapamadým atamadým yüreðimden...
gözlerine baktýðýmda kayboldum,
ellerin o kadar sýcaktý ki býrakamadým,
ne seni çekip atabildim durduðun yerden;
ne de ben dönüp gidebildim...
sen orda kaldýn ben de yanýnda...

gitmek istedim çoðu zaman,
gözlerine bakmamak istedim,
yüreðimin en ucra köþesinden çýkarýp atmak istedim
ama....

zormuþ be,
yüreðine söz geçirmek kolay deðilmiþ,
çekip gidemiyormuþsun her istediðinde
vazgeçmeyi baþaramýyormuþsun
zaten vazgeçmekte istemiyormuþsun...
seni yaktýðýný bile bile kalýyormuþsun,
yüreðin can çekiþirken,kývranýrken
sen halaa inatla ayaktaymýþsýn;
çünkü biliyorsun ki yüreðin baþkasýna ait
ve sen onu kaybetmemek,
ondan vazgeçmemek için,
onu öldürmemek için
var gücünle direniyormuþsun...

ve sen acýlar içinde kývranýrken,
sevgini,onu yaþatmaya çalýþýrken
o yüreðine baþkalarýný sokmuþ...

ve iþte,
bu masalýnda sonu gelmiþ,
ruhun savaþý terketmiþ
vazgeçmeyi de kabullenmiþ...
ve giderken söylediði tek þey:
"yazýk"olmuþ...
"yüreðime yazýk!"


gamze beþtepe

Sosyal Medyada Paylaşın: