Gök yüzünden Ýntihar eden kar tanelerinin Her birini bir melek indirilmiþ yer yüzüne Sessiz sedasýz býrakýlmýþ Kardan mezarýn üstüne Kefenene gerek duymadan Ölür ,ölür tekrar dirilir Ve tekrardan intihar edip Düþermiþ meleklerin kollarýna Seszlik sükuta gebe kalýr Kara toprak Ölü kar taneleriyle Giyinir kefenini El ayak üþüten soðuk matem Yüreklere sýcaklýk býrakýyor Manzara dehþet güzellikte Görünür bizlere Oysa Ýntihar eden kar tanelerinin Son dansý son çizdikleri tablo Ýnsan Ne kadar kolay dile geliyor Oysa ne kadar büyük Ne kadar güzel yaratýlmýþ Ýnsan Ýnsan olduðunun Farkýnda deðil Baþaramadý Ýnsan olmayý Belki bir adýmlýk çaba Belkide Ýnsanýn Ýnsan olduðunu Hatýrlamasý kafi Lakin uzak Uzaktan öteye irak Ýnsanlýk öldü çýðlýklar içerisinde Naralar atarak Dünyaya sesini duyuramadý Ýnsan çýðlýk attý Ýnsan saðýr duymadý Oysa onurlu Bir ölümdü kar tanelerinin Ýntiharý Melekler duydu Her birini koynuna alarak Topraða teslim etti Ýnsan öldü Ýnsan saðýr Melekler görünmez oldu Ýnsan Ýnsan olmayý Unuttu ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gevdan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.