Ufukla Sohbet

karanlýk görünmeye mecbur musun ey Ufkum
zaman günortasýyken nedir bu bilinmezlik
topraklarýn buzlanmýþ üstüme dökülür kum
bâki midir çileli ömürde silinmezlik
suçu dýþarda deðil hep kendimde aradým
sevgide tevazu da para etmez kibir de
namümkün mü görünür tahayyülüm muradým
yüreðime sancýlar yüklenir vurur bir de
bir hitab ki bu aþkdan ne bulduðum sorulur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

en güzel çiçekleri toplayýp varsam yâre
takdim etmeye imkân bulamam her nedense
kasavet yýðýn yýðýn ýzdýrap pare pare
bir anlam da veremem adýma mecnun dense
Fuzulî demiþ “sadýh aþýh menem, Mecnun’un
adý var”, benim için bir ibret vesikasý
gururla çekiyorum gamýný aþk yolunun
ummadýðým bir anda çöllenir patikasý
mahkûm eden melalim baþ köþeye kurulur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

ad sorma kimlik adres sorma o kimdir diye
onu bir ben bileyim Mevla zaten biliyor
malum olmasýn adý ikinci bir kiþiye
ki adýný öðrenen kuzu gibi meliyor
ruhumu yýkan deprem böyle vukua gelir
sarsýntý üstüne bir sarsýntý daha faal
elan kurtuluþ için niyaz ve dua gelir
dualara izahat verince kudsî meal
kaynayan duygularým ahiretde durulur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

maðlub olmakdan deðil mahcublukdan korkarým
takdir Hakk’ýndýr deyip kendimi avuturum
alaya alýndým mý heba olur vâkarým
üzülmemin sebebi ahdimi unuturum
artýk ben de mülayim kullukdan sýyrýlýrým
belki bana da bundan böyle insafsýz denir
gönlübol makamýndan gönülsüz ayrýlýrým
muhannetin elinden ne içilir ne yenir
asenasýz kalan kurt ciðerinden har ulur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

gürüldesin ýrmakdan ebede akan sular
gülistanlar parlasýn bülbüller cikcik ötsün
denizlerin dalgasý eþiklerime dolar
dilerdim vatanýmda amber ve kâfur tütsün
teneffüs etmek güzel bir hayal bu kokuyu
içinde hayat vardýr aþkýn þarabý vardýr
muhafaza etse bu þarabý nurlu kuyu
nur ki bir muammadýr hayli girift bir sýrdýr
zerzevat boðar beni havuc virüs marul ur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

biçareyim ey Ufuk, sen de mi görmüyorsun
ne feryad çare etti ne ses ne de terennüm
lütfunu benim için sahaya sürmüyorsun
beynimi sardý bedbin tasvir muðlak görünüm
en azýndan bir akýl ver de bir hat çizeyim
korkma seni suçlamam olumsuz neticede
kavuþamasam bile varlýðýný sezeyim
bir ýþýk doðamaz mý içe de harice de
ümidsiz kalan kalbim yýpranýr ve burulur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

kan emen böcek gelsin son zerremi kemirsin
cayabilirim belki ülküm olan vuslatdan
sen ki Ufuk olarak ilavî bir emirsin
memnuniyet mi duydun boynumdaki halatdan
yok yok sana ard niyet isnad edemem asla
gümanýmý baðladým ben birinci Emir’e
razýyým kýsmetime sunacaðý her fasl’a
çevirse dâhi beni toza taþa demire
bu destanla þaire prangalar vurulur
benim mahzun direncim hasretiyle yorulur

22 Nisan 2023
Sosyal Medyada Paylaşın: