hey dünyaya gözlerimi açtýðým þehir
þehirleri hasedinden çatlatan gül yüzlü dilber
kanayan yaralarýma merhem
umudun ufuklarýnda açan sevda çiçeðim
taþýnla topraðýnla masmavi denizinle
yüreðimdeki sahralara can veren þehir
ah yeþil sevdam
gönlüm ve hasret yüklü bakýþlarým sana akmakta
geçmiþime tanýklýk ettin
düþlerimi emzirdin
karanlýklarýma aydýnlýk oldun
vuslatýmýn fitilini sen ateþledin
yüzünü denize
sýrtýný daðlara dönüp
karadenizin koynunda uyursun geceleri
yastýðýn taþtan
yorganýn bulut
çay kokularý siner yamaçlarýna
ufkun ince ucunda belirir umudun mavi gözleri
kýzýl þafak ansýzýn belirir fecrin ardýndan
yara almýþ hatýralara merhem olur yarýna dair düþlerim
komarlarýn gölgesinde solurum dünün koyu mavi duygularýný
derelerinden akan berrak sular
ruhumun kirini süzer kuþatýlmýþ zaman imbiðinden
esrik duygularým gölgelerin eteðinde tutuþur
vaktin derinliklerinde saatlerim büyür
sýðmaz kabýna
geçmiþle gelecek arasýnda uzar gider hatýralarým
bir taka yüzer gönlünün masmavi sularýnda
dalgalar kýyýlarý döverken
rüzgar tarar dalgalarýn kývrým kývrým saçlarýný
masmavi gözlerini açarsýn aydýnlýða
kýlcal damarlarýna kan
alýnlara ter pompalanýr günün her vaktinde
hayat en dinamik haliyle boy gösterir aynalarda
köylü kadýnlar çoktan düþmüþlerdir yollara
kiminin çay
kiminin altýn sarýsý tereyaðý vardýr sepetinde
yürekteki umutlar
daha aðýr gelir gönül terazisinde
her karýþ topraðýnda þehitlerin kanlarý ve hatýralarý vardýr
hala sýcaktýr þehitlerin yarasýndan akan
þanlý bayraðýma renk veren asil kan
sýmsýcak
kýpkýrmýzý
sen ki ihanetin koynunda nice badireler atlattýn
bir çýnar gibi kök saldýn yaralý gönüllere
hayallerimi ve rüyalarýmý süsleyen þehir
sen ki bir servi kadar dik ve onurlu yaþadýn
bir elif gibi dikildin kurtuluþ savaþýnda
moskofun karþýsýna
bu yüzden sana duyduðum sevgi ve muhabbet
gönlüme sýðmýyor
havanla suyunla yemyeþil yaylalarýnla
hayat bahþediyorsun içinde yaþayanlara
gönlümün kadim payitahtý memleketim
seninle derin bir nefes alýr þerefli tarih
heyecanla atar zamanýn nabzý
yollarýn gidip de dönmeyen yolculara aðlar
zaman sonsuzluða açýlýr daðlarýnýn þahikasýnda
demli çaylarýn buðusu ýsýtýr buz tutan yürekleri
bir annenin sütü kadar saftýr kýyýlarý döven dalgalarýn
düþ nöbetlerindeki yürekler uyanýr derin uykusundan
umut çiçekleri yeþerir gönül topraðýnda
dalgalar sularla söyleþir
gecenin aydýnlýða dönüþtüðü seher vakitlerinde
ufuklarda yarýnlarýn masmavi sureti belirir
balýklar aðlar geceleri
aðlar da gözyaþlarý sulara karýþýr
hilal bir hüzün bestesi baðýþlar karanlýða
deryalarýnda derin bir soluk alýr hürriyet
denizin çaðýrýr kýyýsýnda dolaþan avareleri
tünelin ucu görünür
güneþ kaybolur yollarýnýn uzaðýnda
özlemin boy boy yavrular yüreklerde
her gece yeþilin koynunda uyur mavi
zaman yorgun düþmüþtür akreple yelkovanýn tiktaklarýndan
kaldýrýmlarýn o çocukluk anýlarýmý fýsýldar
hüzün sarmaþýklarý sarmýþtýr hatýralarýmýn eþiðini
vaktin beþiðinde sallanýr mazinin görkemli saltanatý
emek bahçesinde akýtýlan terlerin misk ü amber kokusu
uçsuz bucaksýz göklerine karýþýr
gökkuþaðýnýn yedi rengi siner cumbalý evlerin bahçelerine
soðuk mezar taþlarýnýn hicraný
bir hüzün demeti býrakýr yürek kapýlarýna
karþýlýksýz kalýr uzaklara gönderilen gül kokulu
hasret yüklü mektuplar
düþler hüzün elbisesini kuþanýr
arz-ý endam ederek süzülür geçmiþin kapý aralýðýndan
birbirinden güzel yaylalarýnda
zamanýn altýn izleri mevcut
ahþabýn saltanatý kamaþtýrýr gözlerimi
zamaný kuþatýr çepeçevre
cumbalý evlerin kahkahasý yankýlanýr duvarlarda
dünden bugüne yapmýþ olduðun kutlu yolculukta
yine de zamana direnirsin
kucak kucaðadýr cadde ve sokaklarýn
bütün haþmetiyle ben de varým dersin
öylece tutarsýn elinden vaktin
geçmiþle bugün birbiriyle barýþýk
zamanýn gergefinde dokunur altýn ipliklerle
baþýmý kaldýrýp zaman penceresinden bakarým bugünlere
hüzünlü gözlerle
belleðimde tutuþur anýlar
her sokaðýn bir hatýradýr bende
hiç uyanmak istemediðim bir uykudayým
gördüðüm doyumsuz düþtür
sen okþarsýn baþýmý bir anne þefkatiyle
geceye daðýlan þehrayinler çocuk yanýmý emzirir
yarýsý yýrtýk bir resimde
tebessümü donmuþ silik hatýralar
kalan hüzün artýðý ömrümün dibacesi olur
sana dair hislerim
hissiyatý kanatlandýran bir barýþ güvercini gibi
süzülür zamanýn sonsuzluðunda
mavi gök uzar gider
asýrlara tanýklýk eder cadde ve sokaklarýn
kuytularýnda yankýlanan ses
sessizliðimin gül renkli avazýna dönüþür
karadenizin cilveli kýzýdýr yarýnlara koþan
benim kadim þehrim
çocukluðumun masal diyarý
çalýþkan insanlarýn yine güneþten erken uyanýp
gülümseyecektir doðan güne
hep yemyeþil kalacaktýr umutlarý
kederin uðramadýðý coðrafyana
yeþilin binbir tonunu doðuran topraklara
taptaze bir bahar gibi
tez vakitte döneceðim elbet
redfer