El salladýðýmýz duraklarda baþý eðik Yabancý gibi farklý yönlere bakarken Kaybolmuþ gülücüklerimiz aðlar Ben mý çekildim kabuðuma Sen mý kaçtýn uzaðýma Ne sen sordun ne ben varýp söyledim
Biz ayný mahallede oturmadýk Ayný sokakta koþturmadýk Ayný otobüs duraklarýnda beklemedik Gün telaþý gülücüklerde Hiç karþýlaþmadýk Sanki Þimdi çok uzaksýn
Yol üstündeki simitçiye gelmiyorsun O kafede artýk çay içmiyorsun Öðlenleri caddede görünmüyorsun Ya benden önce ya benden sonra çýkýyorsun Bir þeyler deðiþmiþ habersiz
Sevgili deðildik Arkadaþ dahi olmamýþtýk Güler yüzlü neþeli iki yolcuyduk belki Sýcaklýðýmýzýn izinde yürürdük Güzeldi hayatýn içinde var olmak Buz kesti hava birden
Ne sen söyledin Ne ben bildim Ve unutulduk
Coþkûnî
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Coşkun 1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.