Bir Gece Hikayesi..!

Yýldýzlar yorgun düþüp, yatýnca yataðýna.
Ben kalkarým ayaða, güneþten bile önce.
Titrek bir çið inerken, örümceðin aðýna.
Gözüm gönlüm açýlýr, manzarayý görünce.

Akrep ile yelkovan, yarýþýr döne döne
Geride kalan ölür, istikamet hep öne.
Uyanýr arz-ý alem, usulca yeni güne.
Ay görünmez olup da zulasýna girince.

Ufukta sýra daðlar, sanki yâr dizi gibi.
Kýzardýðýnda þafak, ayný yâr yüzü gibi.
Aydýnlanýr yüreðim, bütün yeryüzü gibi.
Gün ýþýðý her yeri ilmek ilmek örünce.

Seher vaktii mahlukat, rýzýk peþine koþar.
Doða orkestrasý, sanki sahnede coþar.
Yarin dudaðýndaki, ateþ aklýma düþer.
Güneþ ilk ýþýðýný, yanaðýma sürünce

En son insanlar kalkar, savaþtan çýkmýþ gibi.
Gece bütün yükünü, onlara yýkmýþ gibi.
Görmez gibi yaparým, sanki hiç yokmuþ gibi.
Etrafý sirke saçan, bir sürü yüz sarýnca

Görünsün kusurlarým der hep beyaz giyerim.
Aydýnlýktýr daima, benim saftaki yerim.
Örtüdür günahlara, ihanetlere derim.
Gece neden var diye biri bana sorunca.

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)









Sosyal Medyada Paylaşın: