Ben mutluluğumu yağan kar tanelerin arasında kaybettim Halime Demirel
Ben mutluluğumu yağan kar tanelerin arasında kaybettim
Dýþarýda lapa lapa kar yaðarken ne kadar çok sevinirdim, Sanki heryeri bir huzur, masumiyet kaplarmis gibi, Bütün kirleri temizliyormus gibi gelirdi, Kendimi dýþarýya atar kartopu oynar kardan adam yapardým. Þimdilerde karýn yaðmasý bile beni mutlu edemez oldu, Niye acaba? Yaþ kemale erdiði için mi? Masumiyeti kaybettiðimiz için mi? Hayata olan kýrgýnlýklarýmiz yüzünden mi?Sevgimizin deðerini bilmeyen insanlara denk geldiðimiz için mi? Ben mutluluðumu yaðan kar tanelerin arasýnda kaybettim, Yaþarken gülmemi; hayata tutunmak için gösterdiðim çabalarýn arasýnda kaybettim. Verdiðim sevginin nankörlüðünü; masumiyet maskesine bürünen insanlarýn iki yüzlülüðünde gördüm. Þimdi mi? O çok beklediðim karýn yaðmasý beni mutlu etmiyor artýk, Çünkü kimse gerçekten kar gibi masum sevmiyor artýk... Halime Demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halime Demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.