SANA BİR EYLÜL AKŞAMINDA

Saçlarýma çiyler düþtü bir eylül akþamýnda
Beklediðim kýrýk dökük umutlar, gelmedi bir daha
Aðladýðým senin için her akþam
O istasyonda
Her gün yazdýðým birkaç mýsra dudaklarýmda
Sana duyurmak istediðim... kalbimden kalbine

Mektuplar yazmayacaðým bundan böyle
Diyorum ya ; öfkeyle yumruklayýp
Bahçedeki þu dut aðacýný ?
Oysa dut aðacýnýn ne suçu var ki

Geceler tüm siyahlýðý ile gelsin üzerime
Ve sen bakarken çaresizce gözlerime
Benim kalbimin feryadýný duyamazsýn
Duymamalýsýn !
Aþkýnýn ne kadar yýktýðýný söyleyemem sana
Islandýðýmý saðnak saðnak gecelerimde

Sürgün edemem seni yüreðimden
Acýmasýz sokaklarýna atýlýrken gurbetin
Bir eylül akþamýnda
Düþmemiþti güz yaðmurlarý
Henüz saçlarýma...ama ürpertmiþti içimi
Yapraklar daha uçuþmamýþtý ayaklar altýnda
Karlar yaðmaða hazýrlanýrken dünyama
Ayrýlýðýmýz yazgýlara geldiðinde
Bir eylül akþamýnda

Seni en çok ben sevdim bir eylül akþamýnda
Gözlerine hasretken, içimde ýlýk tebessümünle
Duyacak mý ellerim ellerinin sýcaklýðýný bir daha
Bir çýra misali tutuþur yüreðim
Maziye dalarken bir film þeridi gibi geçiþir aným
Son bir umutla uzanýrken ellerim
Çaresiz, yýlgýn, isteksiz
Elveda derim
Sana bir eylül akþamýndan

Günay Koçak

5. 1. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: