Bazen gülümseriz hayata, gönüller çaðlar, Bazen müjdeler gelir, kýrýlan kalpler aðlar, Orda, bir çocuk doðar, bombalarýn altýnda, Burda bizim ruhumuz duymaz hatt-ý zatýnda.
Dallar kýrýlýr, heryerde yapraklar savrulur, Yaðmur gibi yaðan bombadan canlar kavrulur, Orda büyüyen bir çocuk, doðduðu gün ölür, Burda bizim þanýmýz, þerefimiz hep yürür.
Orda koþup oynamak ne mümkün her yer harap, Þimdi enkaz yýðýný, her taraf harap bitap, Orda, çocuklar aðlar, toz-toprak içersinde, Burda ben aðlarým, kalbin çaresizliðinde.
Gönül ne oyun ister, orada ne oyuncak , Takat kalmamýþ kimsede bir resim yapacak, Orda, çocuklar var, yetim kalan öksüz kalan, Burda ben varým, yalnýzlýðýma hep aðlayan.
Dokunsam, kuþ gibi uçup gidecek elinden, Solgun yüzlü garip, kimsesiz belli halinden, Orda, çocuklar, kaçar saklanýr, mezalimden, Burda ben utanýr, kaçarým, mücrim halimden.
Bir ana var, irkilir uyanýr uykusundan, Benzi sarý, kesilir nefesi korkusundan. Orda, seher vakti, bir çocuk ölür kimsesiz Burda ben yanarým, ben aðlarým hep çaresiz...
...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın:
andelip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.