SELAM VEREMEDİM KARANLIK ARALIK AYINA

Aralýðýn sonuydu, yeni umutlara
Sabahlara uyanacakken bir dolu gülüþlere
Yitirdim seni
Gözlerime musonlarý getirdi yokluðun
Birde mevsimsiz kuþlar tünedi penceremdeki dallara

Hüzzamdý tümü þarkýlarýmýn
Duvarlara ayrýlýðý çizdi ellerin
Bir penceren yoktu artýk
Gökyüzündeki yýldýzlarla avunmaya
Türküler ’ Musa Eroðlu ’ avazýnda
’ Hasreti bana býraktýn’
’ Bu özlem senin ’
Seninde tüm akþamlara ýslaktý gözlerin

Dün yine aralýðýn sonu, yeni bir yýlýn
Doðuþunda takýldým hatýralara
Ne kadar güldürmeye çalýþsa da
Çocuklar doðum günümde
O aralýk akþamýnýn acýlarýný
Susturamamýþtým içimdeki veda þarkýlarýný

Þimdi yazamayacak kadar
Güçsüzleþti parmaðýmda yokluðun
Bir ateþ bedenimi sararken
Uyumak istiyorum, uykusuzluðuma direnip

Bu gece gelir misin rüyalarýma ?
Hiç geçmemiþ gibi zaman
Susturur musun içimdeki bu aðýtlarý ?
Dayanamýyorum
Yitirdim beni gittiðin sokaklarda
Gel ! bul, al artýk acýlarýmý !!!

Günay Koçak

1. 1. 2024






Sosyal Medyada Paylaşın: