Düşününce İnsan

Çocuklar dünyaya anne babalarýný seçerek gelmiyor.
Ama ebeveynler sorumsuz olmalarýna raðmen onlarý dünyaya getiriyorlar.
Ve dünyayý kendi yetiþtirdikleriyle kirletiyorlar.
"Ne ekersen onu biçersin" hesabý...

Ebeveynler istiyorlar ki; bize hayýrlarý olsun.
Sadece kazanmak ve harcamak istiyorlar.
Bütün imkanlar, kendi ellerinde;
Ama yalnýzca kendileri için eðitiyorlar...

Allah’tan korkmuyor ve hiçbir dine inanmýyorlar.
Yalnýzca kendi inanmýþlýklarýný yaþatmak istiyorlar.
Onlar için þu anlýk netice önemli,
Hiç kimsenin yarýnlarý deðil...

Allah hayýrsýz evlat vermiyor.
Allah, hayýrsýzlara da evlat veriyor.
Çünkü insan, kendi iradesini kullanarak istiyor.
Çocuklar, anne baba isteðiyle dünyaya geliyor...

Anne babalar çocuklarý, kendilerinin yarattýðýna inanýyorlar.
Ve onlarýn canlarý yokmuþ gibi davranýyorlar.
Çocuklarýn ölümleri, yalnýzca kendilerini yaktýðýný sanýyorlar.
Oysa ölenlerin de bir caný var...

Allah âlime de evlat vermiþ, zalime de.
Allah kendini âlim zannedenlere de evlat vermiþ.
Allah zengine de evlat vermiþ, fakire de.
Ama hiç birine doðuþtan (bilge’dir) özelliðini yüklememiþ...

Ýnsanlar huzurla adaletli bir þekilde yaþasýnlar diye, Kur’an-ý göndermiþ.
Düþünüp tartsýnlar diye beyin vermiþ.
Anlayýp kavrasýnlar diye akýl vermiþ.
Ve öðrenip aktarsýnlar diye de, peygamberleri tayin etmiþ...
Sosyal Medyada Paylaşın: