gözlerinde gördüðüm o ýþýltýlarýnda kahverengilerin sevdalar vardý bir zamanlar sen vardýn
o ýþýltýlar bakarken alýr götürürdü beni bilmediðim mutluluk diyarlarýna
ellerin ne sýcacýktý senin...ne sýcacýktý öylesine ýsýtýrdý ki ellerimi günlerce kalýrdý sýcaklýðý, gitmezdi üþümezdi ellerim bir zamanlar
her þeyi güzel kýlandýn benim için baharýmdýn güneþin sýcaklýðý, yapraðýn yeþili çiçeklerin kokusuydun yüreðimde açan mavilerinde bulurdum seni denizlerin kayalýklardaki çýrpýnýþlarýnda dalgalarýn rüzgarýn tatlý esintilerinde sen vardýn
bulutlar arkasýna gizlense de o yýldýzlarýn düþtüðü mor akþamlarda, ufuklarda sisli gün batýmlarýnýn yakamozlara düþen ýþýltýlarýnda hep sen vardýn sevdalar vardý bir zamanlar
hiç mi sevmedin beni vefasýz? hiç mi için acýmadý bunca yaþadýklarýmýza? hiç mi aðlamadýn gün batýmlarýnda? hiç mi özlemedin beni? piþmanlýklar, hiç mi daðlamadý yüreðini?
oysa ki, senin için dünyayý yakan sevdana inanan, sensizliði ölüm sayan bir ben vardý bir ben vardý bir zamanlar...
Mertyigitcan Maltepe / Ýstanbul kasým/2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.