ÇARE YOK
Nasýl kýskanmayým Ayþegül seni?
Bu kadar da güzel olmaya idin!
Kendi ellerimle boðardým seni,
En sonunda benim olmaya idin!
Her þeyi anlattým, bir tanem sana,
Kendi isteðinle geldin sen bana,
Takmadýn ne baba, hemi de ana!
Bunca uðraþmazdýn, sevmeye idin!
Sen bana geldin ya, çatlasýn eller!
Utançtan kýzarsýn, bil cümle güller!
Böyle gül görmedi, garip bülbüller!
Bu derece güzel olmaya idin!
Korusun Yüce Hak seni nazardan!
Sevda alýnmýyor caným, pazardan!
Kurtuluþ yok artýk, þaþkýn yazardan!
Garibin akýlýn almaya idin!
Özün, sözün, bir de o melek yüzün,
Sen varken yanýmda, uðramaz hüzün,
Niþan ilkbaharda, düðünse güzün,
Sen de, bu kadar geç doðmaya idin!
Martýn on üçüyle, on yedi Ekim,
Vardýr arasýnda, bir gizli çekim,
Biz, bize hastayýz, iy’etmez hekim,
Kalbimi bu kadar oymaya idin!
Gün gelir, utanmam, isterim seni,
Derlerse desinler bana:”Serseri!”,
Sen insan deðilsin, perisin peri!
Bu kadar þefkatli olmaya idin!
Arif der, sarhoþum, içmeden seni!
Dünyam karanlýktý, seçmeden seni!
Sarmalýyým, vakit geçmeden seni!
Çare yok, gönlüme dolmaya idin!
Arif GÖLGE
(Anamur, 18 Þubat 2007)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.