EN SON UMUTLAR ÖLÜR

EN SON UMUTLAR ÖLÜR

Yarým kalan insanlar yarýnlara inanmazlar
Çamura batmýþ bir arabanýn kýpýrdamasý gibi ümitliydim ondan

hissettiðim her duyguya cümle kuramýyorum
herkes ölür ama herkes yaþamaz derler
Ýyileþmeyen her þeyi siliyorum

Denedim
Gördüðümü görmesini diledim
Gördüðüme kör
Sözlerime saðýr
Çabalarýma dilsizdi
Direndim
Hatayý gitmekle deðil dönmekle yaparmýþ insan
Anladým ki sevgide ölür cesedi bulunmazmýþ sadece
Yenildim

eðer bir gün gidecek olursam beni kalmaya ikna et demiþti
zor olacak ama vazgeçme demiþti
yavaþ yavaþ konuþ benimle tane tane anlat demiþti
gitmek istersem kýzgýnýmdýr
ben senden asla gitmem demiþti
söz vermiþti

benim ona uykularýmý feda etmiþliðim var
kýrgýnlýklarým var benim ona
canýmý acýtan þeyler var
yaþamasý mümkünken yaþanmayan mutluluk yüzünden
bütün camlarý indirecek kadar güçlü
içimde biriken bir yumruk var

ne kadar daha kaçabilirim kendimden
ne kadar daha gidebilirim kendime varmak için
Ýçimde ki umut varamadýðým kadar

Geceler boyu yumrukladým rüyalarýmýn duvarlarýný
Soðuk ve kimsesiz bir oda gibiyim
Çokluktaki çöplük gibiyim

Mutlu son diye bir þey var mý bilmiyorum ama bir son var
Sonu olmayan bir son
Bir gün uyansam diyorum
Ve bir daha böyle hissetmemeye karar versem
Ama bir fotoðraf var
Dengemi kaybediyorum

Onu özledim
Hem de her gün
Ýnsan taþýyamýyor bazý þeyleri
Sevgide kurtaramýyor artýk

kalbi uzakta sesi kafamýn içinde
hiç affetmeyeceðim ama hep özleyeceðim onu
bir gün bir yerde yeniden tanýþalým

Turgut Sakin
Sosyal Medyada Paylaşın: