YANLIZIM

Geçmez olur kahrolasý saatler
Rüzgâr dokunur tenime usulca
Yorgun Kirpiklerime ayazlar yaðar
Boðulurum akþamýn mor tebesümünde
Sahipsiz bir hasreti evlat edinirim
Ayaðýmda sallayarak uyuturum
Kendi elerimi, tutacak kadar yanlýzým

Yüreðim ürperiyor saðýr sessizlikten
Býçaklanýr kurduðum mavi düþlerim
Çocuklar düþünürüm, esmer, ela gözlü
Kýz yedi yaþýnda, oðlan biraz daha büyük
Salýncak sýrasýnda, yüreði heyecan içinde
Tutarým yumuþacýk ellerinden, yüzüme sürerim
Gözyaþlarýmý, kendim silecek kadar yanlýzým

Uzar gecenin karanlýk çirkin yüzü
Sakallarýmdan hüzün dökülür avucuma
Bahar küsmüþ suspus olmuþ çiçekler
Dalgýndýr, mateme bürünmüþ gökyüzü
Bir kelebek kadar kýrýlgan yüreðim
Koca daðlar bile ses vermez sesime
Kendimle konuþacak kadar yalnýzým

Beþir çitak
Sosyal Medyada Paylaşın: