ÖZLENİYOR KOKUSU GÜL TENİNİN

ne çok uzaðým senden
ne çoktur duymuyor sesini iki kulaðým
bir zamanlar ne kadarda güzeldi gözlerin
bakýþlarýn ne kadarda özeldi
þimdi sadece sözlerin deðil
pozlarýn bile bana yabancý

özleniyor kokusu gül teninin
elinin yumuþak dokusu özleniyor
kavrulan yalnýzlýðýn girdabýnda
gecenin yükü aðýr
gece izbeliðinden utanýyor


þimdi üryan bir deniz köpüðüyüm
yosun söküðü
çise düþüyor mecalime
nemleniyor elimle beslediðim duygu fantezilerim
metruk bir sayfanýn
çözümsüz yanýlgýsý oluyorum
yaralarýmý yar edindim
avuçladým terli topraðý
silkeledim kurumuþ yapraðý
üstüm baþým kurum
üstüm baþým kötürüm
yaþamýn acýtan yanlarý ise zulüm





Sosyal Medyada Paylaşın: