Olmuyor, hiç olmuyor, Bu nasýl bir kalp yýlmýyor ama yýkýlýyor bir bina gibi. Geçit vermiyor kalabalýða yalnýz kendisi kalabalýk. Tapusu alýnmalý þu yüreðimde kalanlara. Diyorum ki yeniden baþlamak lazým hayata, böyle yaþanýlmýyor, ya da beklemek bir istasyonda , neyi neden beklediðini bilmeden hep beklemek. Baðrýmda bir kývýlcým. Bir fotoðraf gibi bir hayat yaþarsýn sadece acý kalýr. Bu yýkýntýlarýn arasýnda Umut aramak, Nasýl bir his bilinmez..... Kafesimde yanan çýngýraklardan bir yeþillik yeþertmek lazým, bir de gülüþümden deniz yaratmak, Böyle mümkün olur yaþamak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Derya Karabağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.