HAZAN DEĞDİ

Niçin gülmüyor eskisi gibi þu yüzler
Oysa sesi iþitilirdi akarken uzaktan dereler
Bembeyaz ötüsüyle gizlerdi soðuðu içinde kar
Bilemeðim sebeplerden boðdu yine efkâr.

Yol ayný, aðaç, köprü, telefon direði
Nasýl da kovalardýk yaz günleri bir sineði
Kaçmýþ da olsa uyku deðildi bize dert
Biz mi katýlaþtýk yoksa hayat mý sert.

Coþkulanmak için sýradan bahaneler yeterdi
Ýki satýr þiir duygularý taþýr, alkýþa da deðerdi
Ne anlamý kaldý binlerce de yazýlsa sözün
Motivasyonunu yitirmiþiz belli ki günün.

Kurulurdu temas gözlerle, kim bakardý giysiye
Teraziye konulana bak, adamlýk nedir diye
Vefalarýn gerisinde kaldýðýmýz þu güne
Emeksiz sürülür oldu sefalar boþ bir bâkiye.

Mihracý deðil miydi sevgilerin samimiyet
Ýçini emekle doldururdu baþarý, hakimiyet
Bizlerin ferdiyetçiliðe döndüðü bu günlerde
Ortaklaþtýran o ulvi duygular nerelerde.

Sýradanlýðýn kitabýný yazmak ancak budur
Kul, kula uzatýrsa elini rahmet bulur
Sýrtlar oncadýr dönmüþken birbirlerine
Bir büyü müdür, nazar mýdýr bu bilemedim
Ezildi þevkimiz, hazan deðdi gönüle.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: