Güneþ selvi boyunu ,rüzgâr inatçý yönünü bana çevirdiði zaman aynalar bana küser bende bütün boþ çerçevelere Ýçimde kaybolan ne çok keder var Kimini unuttum, kimini de bir dilek tutup saldým gökyüzüne
Sirkeden þaraba dönmüþ her yaným Buzlarý eriyen kutuplar gibiyim Kaldýrýmlar benden eski , adýmlarým benden yavaþ Gülümsüyorum zehirli bir mantar gibi
Bugün bir baþka yým, Dokunmayýn aðlamam inadým dan Keçinin sütü bulaþmýþ tenime Horozun ibigine, Soðanýn cucugune gýcýðým
Çift atýyorum zarlarý hep yek geliyor bana Tutuyorum elimde bütün kozlarý Nefsim bir yandan cimcik atýyor Duygularým zýrýl zýrýl aðlýyor Aklým kendi etrafýnda da dünyayý gezerken Dünya hep etrafýmda fýrýldak çeviriyor
Kaldýrým çiçeði bu hayat Gecesi baþka gündüzü baþka Tuzsuz sirkeyi içene sorunca bu Dünya’nýn hâlini Hayallerim çekip gitmek istiyor buralardan
Ayþe Caniberk Gümüþ kalpler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gümüş kalpler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.