ee… nasýlsýn bakalým
hala piþman mýsýn mesela
alnýnda belirmiþ olan kýrýþýk
daha da derinleþti mi
yine öfkeyle ve çabuk çabuk konuþuyor musun
kendine ayrýlan odada
yataðý açýlmýþ bir karyolada
gene açýk duran bir kitap var mý
masanýn üstünde ki vazoda
verdiðim kýrmýzý güller duruyor mu
hala öksürüyor
hala hasta mýsýn
kaþlarýn çatýk
dudaklarýn soluk
yüzünde bir acýma duygusuyla birlikte
sinir bozucu o gülümsemen duruyor mu
sinirli misin eskisi gibi
kulaðýma tayfunun sana talip olduðu yolunda
sözler çalýndý
doðru mu
hayatta yalan söyleyenleri hiç sevmedim
inan ki yalan deðil
mektuplarýn ve resimlerin önümde
hala seni anýyorum
sana bakýyorum
seni okuyorum
hiç sorma kiminle berabersin
hala kimdi o diye öylesine sorgulayan sözlerle
ellerim sen gittikten sonra hiç tutulmadý
hiç öpülmedi bir daha
dudak izin hala ýslak
hala sýcak…
kapým sen gittikten sonra
hiç çalýnmadý bir daha
hatýrlar mýsýn
o martý seslerini
mevsim bahardý
dalgalar sahile vurmuþ
erguvan dallarý dolanmýþtý saçýna
emirgan sahilinde dolaþmýþtýk
kýrk beþlik plaklardan dinlediðimiz þarkýlarla
sarmaþ dolaþtýk
kaçak aþýklar gibi
hatýrlar mýsýn
þehrin ýssýz sokaklarýnda nasýl koþardýk gece yarýlarý
önce avuç içlerimiz konuþur
ve sonra
düþlerimiz süslerdi gökyüzünü gece boyu
ocaðýn o soðuðunda
yanardýk alevler içinde
sýmsýký sarýlýp daha çok ýsýnýrdýk
hani o gün
öðle yemeðini dýþarýda yemiþtik
her yanda ikimizden söz ediyorlardý
dolaþan söylentilerin içinde hep ikimiz vardýk
duyuyordun bu söylentileri
hoþuna gitmiyordu
sen bulut yolu gözleyen çiçek
ben bir damla yaðmur
tramvayý vapurlarý köprü ve kulelerini dolaþýrdýk þehrin
sadece senin içinde olduðun zamanlarda
iki adým arkandan ben izlerdim
sen yürürdün
yürürken saçlarýn ne güzel savrulurdu
akýp giderdi boðaziçinde hikayemiz
oysa koyu maviydi
çigi çizgiydi dalgalar
taþkýn bir su gibi ayaklarýmýza dokundukça
daðýlýrdý
unutmadým
nerede görsem seni
uzun boynundan tanýrým
öper koklar yüreðimde saklarým resimlerini
þimdi masanýn orta yerinde
hiç kaldýrýlmamýþ öylece duruyor
bükülmüþ boynun ve solgun yüzünle
bir sýcak merhaba desem durup dururken
hafiften kaldýrarak baþýný
yabancý deðil bu ses
kimdir diye acaba
ateþi yuvasýnýn boþluðunda sönmüþ gözlerinde
dünyalarý yeniden doðurup bakar mýsýn söyle
seni anýnca
boza zamanlý gecelerde
tanýmadýðým bir bahar açar yüreðimde
yýldýz yýldýz adý sen olursun
eser rüzgar püfür püfür
odada koþturur çocukluklarýmýz
kül tablasýnda sayýsýz izmaritler
kararmaya baþlamadan penceredeki ýþýklar
kýþ ayazýna bahar gibi aþýk odun sobasý yanarken
masa üstüne savrulmuþ
ismin-dað-deniz-þehir-þiir
yakarým odun yerine her ne varsa
yaþadýklarýmýz içinde
aðlaya
aðlaya
redfer