KEŞKE FAKİR KALSAYDIK...

çocukluðumda omzum düþerdi sefaletlikler içinde
eski -püskü elbiselerle büyüttü anam beni
bazlamalarla zeytinsiz kahvaltýlar
bulgur, patatesten öteye gitmeyen akþam yemekleri
babam onurunu ayaklar altýna almayan bir çobandý
baba hasreti tüterdi burnumda akþamlarý
o kýrlarda koyunlarý otlatýrdý gece ve gündüz
hakký, hukuku, adalet, emeði ezilen bir emekçiydi
alýn terine saygý görmeyen on parasýz fakirdi/k..

varliyetli ailelerin çocuklarý þen þakrakken kendi aralarýnda
oyunlarýný biraz öfkeli, biraz makçup bakýþlarla izlerdim
kendimi Çin zulmünde ötelenen, horlanan, itilen
uluð Türkista’nýn çocuðu sanýrdým yanlarýna sokmadýklarýnda
içime doldurduðum kinimle Kürþat olmak isterdim
Ýhtilalci ruh ile büyüdüm...

anam, güzel anam saçýný süpürge ederken bize ’’of’’ demezdi
içine hapsederdi tüm acýlarý, zorlu yaþamýn sancýlarýný
tebessümlerinde hep mutlu sanýrdým onu
hele beni büyük leðende yýkarken söylediði türküler
Yemen türküsünü dehþet söyler, aðlardý
ne bilirdim ki; suskunluklarýnda feryad-ý figan var
geceleri beni uyutmak için atlattýðý Dede Korkut masallarý
tatlý rüyalara dalýp giderdim anlatýrken

fakirdik amma huzurluyduk, nimetin kýymetini bilirdik
düðünlerimizin çoþkusu bir baþkaydý
köy odasýnda yarenlikler gece boyunca sürerdi
ne zaman ki amerikan süt tozu ve ekmeði girdi okullara
azar azar yok olduk özümüzden, inancýmýzdan
posasý çýkmýþ bir beden ile sürünür olduk
kardeþ kardeþi vurdu, bin bir parçaya bölündük
anaya, babaya saygý sevgiyi yitirdik
üç kuruþluk menfaat için asaletimizi, namusumuzu satttýk!

keþke fakir kalsaydýk!..

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: