ARTIK, ADIN HARAM BANA...

Dün gece ikimizin resmini yan yana koydum
Bir sana baktým, bir bana baktým
Sonra kendi kendime sordum
Ben seni, neden bu kadar çok sevdim diye
Gözlerin gülümsedi yine
Düþmüþüm resmin içine...

Ey aþký baþýma musallat eden bir çift göz
Ey sevgili, ey yüreðimde kopan kýyamet
Neyin kefaretini ödüyorum
Sevmek ise, sevdim iþte, çektim acýsýný
Kan tükürdüm, kýzýlcýk þerbeti içtim diye
Kolay mý sandýn býrakýp gitmeyi
Yaþarken ölümü seçmeyi...

Sen öldün mü hiç, kekremsi acýlar sindi mi damaðýna
Yokluðu çöktü mü omuzlarýna sevdiklerinin
Uzaklar yaný baþýna çöreklendi mi
Ve sen hiç sýðýndýn mý yalnýzlýðýna
Bir sedye de gözlerin kapalý, kimseye
Hiç bir þeye elveda demeden
Býrakýp gittin mi yaþamý
Ve hiç gözlerin açýk, sayýkladýn mý
"Beni neden sevmedin" diye...

Gözün aydýn, bitirdim esaretini
Kýrdým sana tutsak sevdamýn prangalarýný
Seni kalbime sakladým, dilime ya/sakladým
ARTIK, ADIN HARAM BANA...


Mehmet Sabri Kýlýç
21 Aðustos 2008/Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: