En son ,altý asýr önceydi ,
Rahmet bulutlarý ,Meryemin evine indi ,
Coþtu gönüller ,coþtu müminler ,
Zaten beklemedelerdi,
Yanmýþ yürekleri sevindirdi ,
Ancak,
Ýnen rahmete ,ihanet edildi ,
Rahmet ,gökten geldiði gibi ,
Yine göklere çekildi ,
Gelmez oldu, rahmet rahmet inen bulutlar ,
Rahmetten gazaba, dönüþüverdi ,
Mazlumlar ,maðdurlar çaresiz
Zulmün pençesinde ,ezilmekte lerdi ,
Çatlamýþ, þerha þerha olmuþ, toprak misali,
Bir damla suyu ,özlemekte lerdi,
Susuzluktan ,toprak küle dönmüþtü ,
Rüzgarýn önünde ,sürüklenmekte lerdi,
Gözler gök yüzünde ,
Eller duada ,
Rahmet yaðmuruna susamýþlar ,
Müjdeler beklemekte lerdi,
Bir kara bulut görseler ,baðýracaklar ,
Geldi geldi diye,
Sevinçlerini ,gök yüzüne duyuracaklar ,
Gözlerin ,feri sönmüþ bir þekilde,
Umutla, umutsuzluk arasý ,
Gök yüzünden, medet bekleyen mazlumlar ,
Mekke’ye doðru akan ,bulutu görüverdiler ,
Mekke Mekke olalý ,böyle bir bulut görmedi ,
Dolaþtý ,Mekke’nin üstünde bir zaman ,
En son, Aminenin evinde ,yere indi,
Öyle bir yaðmur, öyle bir nur indi ki yere ,
Kainatý nura gark ediverdi ,
Karanlýklar aydýnlýða ,
Kirler nura dönüþüverdi ,
Bu nurun yankýsýndan ,
Mecusilerin ateþi sönüverd,
Kisranýn sarayý çöküverdi ,
Sava gölü kuruyuverdi,
Güneþ gök yüzünde deðil ,
Aminenin evine iniverdi ,
Hoþ geldin ey gönüllerin dermaný,
Hoþ geldin ey ruhlarýn cananý ,
Hoþ geldin Nebilerin sultaný ,
Hoþ geldin ey insanlarýn insaný ,
Hoþ geldin ya Resulullah ,
Hoþ geldin ya Habiballah ,
Hoþ geldin ya Þefiallah ,
Sensin þems ,sensin mah,
Güneþ gibi ,
Kýyamete kadar,
Sen olacaksýn ,
Sensin Hatemül Enbiya ,
Elbette sensin bigünah .
Sinan Karakaþ