Masal şiir

zamanýn aktýðý kuyudan
su çekiyordu ellerin
Ellerin ki çektikçe aðýrlaþan

Güneþi elekle tutan adamdý
Soyut alemlerin en akýllýsý

Dün Ormana gidelim demiþtin

Dünden önce de gitmiþtik seninle
Orda bir mavi panjurlu evimiz,
Yakýnlarýnda yeþil gözlü göl,
içimdeki yangýna raðmen
ben dondurmuþtum onu
Üzerinde buz pateni danslarý yapardýk
Bir gün bir yavru kedi bulup
getirmiþtim iri cepli hýrkamda
Adýný sen koy demiþtin
Feyz olmuþtu adý
Sevdikçe Feyz alýrýz demiþtik

Feyz þömine önünde keyifle bizi izlerdi
Çokca dansa kalkýp, kadehler tokuþturduk

Geceleri hep yaðmur yaðardý
Bazen de ben istiyorum diye
Kar atardý gökyüzün

Sen çok sevilmeye
Az özlenmeye deðerdin
Az özlesem mektup yaz derdin
Bir mektubunda bana :
rengarenk elbiseler aldýðýndan bahsediyordun
Sen o yeþil koltukta kahveni yudumlarken
Ben karþýnda tek tek giyecektim hepsini
Tüm þýmarýklýðýmla dizine oturup ;
"Bunu beðenmedim, þunu beðendim ;
Bana þunlarý da alsana" diyecektim.
Alýr mýydýn sahi, alýrdýn demi?

Sýradan bir gündü
Kahvaltýyý hazýrladýn ve beni öperek uyandýrmýþtýn
Bir çatal sana bir çatal bana
Kahvaltýyý da bitirmiþtim kucaðýnda
Sonra sen yavaþça kalcama vurup
"kahveler de senden " demiþtin

Eþitsizlikler olsa da razý olup
kahve yapmaya inmiþtim mutfaga

Kahveyi ocaða koyduðumda bir ses ki
Kulaklarým kendi kendine büründü
Zaman kuyusundaki kova düþmüþ yere
Kovaladýkça dökülmüþ günler aylar
Bellekte kalan belki 1 kaç yýl

O gün evden koþarak uzaklaþtýn
O ormanýn icinde seni aradým günlerce
Bulduðumda tek bir aðaca takýlý kalmýþtýn

"Sevgilim" diyordun aðaca
Sarýlýyordun, üstelik öpüyordun da ;
kuru kabuklu kollarýný!

Ve her bir dalýna dolamýþtýn
rengarenk kurdaleler ipler
Kim bilir hangi düþlerin ipini
Kim bilir, kim bilir?

Gördüklerim karþýsýnda dehþete düþmüþtüm
Aðlayarak evin yolunu tuttum
Neden orda sana seslenmedim ki
Neden orda bir aðaçta seni býraktým ki

Eve geldiðimde kahve taþmýþtý
ama nasýl olmuþsa
ocak sönmemiþ yangýn evi sarmýþtý


O elbiseler yanmýþ
O mektuplar da yanmýþ
Ýçimin sýzýsý ;
Feyz de o yangýnda ölmüþtü.

Aðlarken yine o sesi duydu kulaklarým
Zamanýn kovasý yine yaptý yapacaðýný
O sesle sen tekrar bana geldin
Beni hatýrlýyordu gözlerin
Beni tanýyordu bakýþlarýn
Ellerin arasýna alýp yüzümü ;
"Burda ne oldu? "
"evimizi kim yaktý ?Diyordun.

Yangýn külleri arasýnda
Yarýsý yanmýþ ;
elbiseler
Mektuplar
Kalemler
Gramofon
Ve yarýsý yanmýþ kedi kuyruðu...

Oracýkta diz çöküp uzun uzun aðladýn
Bir müddet sonra ayaða hýþýmla kalkýp
" Bu ormaný yakacaðým" diye haykýrdýn
Seni durdurmak ne güçtü
Kararlýydýn yakacaktýn ormaný
Ama sonunda güç olsa da
Vazgeçmiþtin bu iþten de;
Tek 1 aðacý gösterdiðimde...
























Zaman kovasýný tekrar tekrar daldýrdý
Bu su artýk çok bulandý.















Sosyal Medyada Paylaşın: