GÜNEŞ AĞLAR KAHRINDAN

Her sabah aðlayarak doðar güneþ
Eksik saçar ýþýklarýný
Her gün yeni bir katliama açar gözlerini
Elinde olsa belki doðmaz bir daha

Çünkü ayýba þahit olur, utanca þahit olur
Çaresiz çýrpýnýþlar, küçücük çýðlýklar görür
Körpecik bedenlerin kirlendiðini,
Masum bakýþlarýn linç ediliþini
Kanlý ellerin yarýnlarý öldürdüðünü görür
Kahrýndan utanýr aðlar

Her gün bir ana ciðerlerini söker elleriyle
Kokusuna doyamadýðý, öpemediði yavrusunu
Topraða verip kýyafetlerini koklar
Açýlmýþtýr artýk gözündeki þelale
Durulmaz, akar durur yitirilen her yavruya
Ay bile utanýr artýk, bu aleme doðmaya

Barýþ nerdesin? kardeþlik nerde?
Nerdesin adalet? merhamet nerde?
Ýnsan caný iþportaya düþmüþ haraç mezat satýlýyor
Çocuklar ölüyor, kuþlar ölüyor, insanlýk ölüyor
Bahar baharýndan utanýr
Kýþlar yaðmurundan utanýrda
Ýnsan utanmýyor insanlýðýndan
Doðma güneþ doðma
Býrak kahrolalým utancýmýzdan

BEÞÝR ÇÝTAK
Sosyal Medyada Paylaşın: