BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
Anamýzýn karnýnda baþladý hayatýmýz
Sýrtýnda gittik tarlalara
Harmanlara azýk taþýdýk.
Kolumuzda çýkýn,
Üstümüzde yamalý zýbýn,
Düþtük kör sabahlarda,
Tozlu yollara.
Sýðýr güttük ovalarda,
Yufka arasý taze soðan,
Bir de haþlanmýþ yumurta…
Yiyeceðimiz ekmeðe,
Yetmeyince üç beþ parça tarla,
Ver elini þehir dedik.
Geçinip gideriz belki,
Karýnca kararýnca…
Zenginlerin düðünlerinde,
Sýðýntý sünnetler olduk.
Çatýlmýþ kaþlarýn gölgesinde,
Bedava…
Oyuncaksýz oyunlarýmýz vardý
“Yað satarým bal satarým”,
Ne yaðýmýz oldu ne de balýmýz.
Göstermeden güneþ yüzünü
Akan burnumuz,
Moraran ellerimizle soðukta,
Sabah simitleri sattýk.
Gururumuzu satmasak da…
Yýldýzlar yaðardý üstümüze.
Ay bedir olurdu.
Mecnun Leyla’ya âþýk,
Ferhat Þirine.
Aðlardýk,
Yazlýk sinemalarda…
Yuvarlak yemek sofrasýnda,
Sarý matematik defterlerinde,
Yokluðu topladýk.
Umutlarýmýzý çarptýk çoðalttýk.
Ekmeðimizi böldük, bölüþtük
Ama dertlerimizi çýkaramadýk
Beþ numara gaz lambasý
Iþýðýnda
Bereç bataryalý Siera marka radyolarda
Babamýz ajans dinlerken
Ellerimiz dizlerimizde oturduk
Hep sustuk
Susmayý öðrendik
Sustukça
Tornistan ceket
Yamalý pantolonlarla,
Sýnýfýmýzýn en güzel kýzlarýna âþýk olduk
Söyleyemedik kimselere
Bilecekler korkusuyla
Etsiz yemeklerin yanýnda
Dayaklar da yedik
Azarlar iþittik
Ekmeðin hasýný bulduk
Yemeðin etlisini.
Sonraki yýllarda
Devlet kapýsýnda
Sevdiklerimizi yitirdik
Bilinmez, bulunmaz diyarlarda
Gözyaþlarýmýzla yaðmurlarý ýslattýk
Aðladýk sokaklarda
Evlendik olmazsa olmaz sanarak
Anasýnýn dizinin dibindeki kýzlarla
Palazlanan çocuklarýmýzýn eline el verdik
Uçurduk
Onlar þimdi baþka yuvalarda
Güneþ her nefeste
Saatler göz açýp kapamada
Ömür bitti bitiyor
Ölümün eli kulaðýnda
Gözümüz yollarda
Bekliyoruz
Gelecek emanetini almaya
Ýstemesek de tutacak elimizden
Vakit tamam diyecek “Haydi”
Giderken dönüp bakacaðýz geriye
Hepsi bu kadar mýydý sanki
Yaþayýp gidiyorduk þunun þurasýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.