Kafeste bir muhabbet kuþum var Ortak bir acýmýz var Ýkimiz de kafeslerdeyiz o bir demir kafesin içindedir Ve ben dünya denen bir kafesteyim üzgün olduðunda þarký söylüyor dinliyorum Gözlerinden hüzün akýyor Gözlerim bulutlanýyor .
Kafesin kapýsýný açýyorum ne yazýk ki o uçmayý unutup bende ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Hani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.