MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Gece gezmesi
Ykmoz

Gece gezmesi


Gece bir ayna gibiydi gökyüzünde
Kendimi göremiyordum
Ama biliyordum ben oralarda bir yerdeydim
Güneþle beraber görünmüyordum
Rüzgâr daðýtmýyordu saçlarýmý
Ama biliyordum ben oralarda bir yerdeydim

Gece bulutlar geziyordu üstümüzde
Benim gibi görünmez
Ne kadar yalnýz hissediyordur geceleri
Ama umutludur
Sabahýn geleceðini biliyordur

Bense
Ne gökyüzünün rengini biliyorum
Ne de yanýmda duran þapkalý amcanýn
Neler çektiðini
Gözleri ve sakalýn dan bir ansiklopedi yazýlabilir
Lacivert þapkalý amcanýn
Daha gerisini söylemiyorum
Siz anlayýn


Bu gece yine sadece yazmak geliyor içimden nedense
Kalkýp yaðmurlu sokaklarda yürümek falan
Gökteki yýldýzlardan birini sen diye yanýma indirmek
Hayýr... hayýr..
Ýstemiyorum
Sadece yazmak geçiyor içimden
Yýldýzlar þahidim,
Seni düþünüyorum.
Amcanýn lacivert þapkasýna bakarken de seni düþünüyordum
Bunlarý söylerken de
Bunlarý söylediðimi söylerken de
.....
.....

Gecenin biri bir trene biniyorum mesela
Bir ölü ziyaretinden geliyoruz
Veyahut bir hasta görmesine gidiyoruz
Aklýmdan yine sen geçiyorsun
Elim kenetli diðer bir elime
Sað tarafýmda lacivert sakallý bir ansiklopedi duruyor
Sol tarafýndakini hatýrlamýyorum.
Hayatýmda Ýlk defa yolculuk ediyoruz sanki
Önümüzde aþýlmaz daðlar
Ama bir o kadar da tanýdýk geliyor
Ýçten bakýþlarýyla pencereden dýþarýyý izlerken ki simasý

Tren ilerliyor
Durak yerlerinde aklýmdan geçiyorsun
hatýrlattýðý için ayrýlýðý
Hýzla iniyoruz
Ben senin ardýndan geliyorum
Yakalamak istiyormuþçasýna ayrýlýðý
Ben senin arkandan geliyorum
Benim arkamdan ayrýlýk geliyor
ayrýlýk önümüzdeydi belki de
Yada bizim fark etmeyiþimizdeydi ayrýlýk
Ayrýlýk trenin kalkýþýyla baþlamýþtý çoktan
Bunu biliyordum
Yine de cesaret iþiydi o trene binmek
Ayrýlýk o trene binmekle baþlamýþtý
Ýnince bitecek sandým her þeyi
Ne inebildim o trenden ne de yenebildim ayrýlýðý.

Ciddiyetle giriyoruz ara sokaklara
Korkmuyorum
Yanýmda sen varsýn
Suratýmýz toprak gibi sert
Býçak açmýyor aðzýmýzý
Yanýmdakinin yüzünü ve ismini dahi bilmiyorum
Ve neden birlikte olduðumuzu da
Karanlýk sokaklardan gidiyoruz
Hastane yataklarýna
Aklýmda yine sen varsýn
3. Kat 20 no’lu oda da bir ceset yatýyor.. upuzun
Ve yaðmur hiç unutturmuyor kendini
Çok umursamýyorum dalýp götüren yaðmur seslerini
Seninle bitmeyen bir gün hayal ediyorum
Seninle birlikte baþlayan yaðmurla

Baþlýyoruz zemin kattan
Sanki ölü görmemiþiz gibi heyecanla
Ýyice yaklaþýyoruz ölü yataklara
Atlýyoruz ikiþer ikiþer merdivenleri
3. Kat 20 no’lu oda
Oraya ulaþmýþ olmak içeri girmek kadar zor
Ve sensizlikte öyle

Gece
Ve tozlu kaldýrýmlar
Benden sorulur
Ama bir ölüye anlatmak bunlarý

Donuk yüzlerin arasýndan
Sýyrýlmak bir gece yarýsý
Öylece dalýp gitmek
Ölü yataklý hastanenin sessizlik dolu duvarlarýna
Benim de dalmýþlýðým oldu bir vakit
Duymayý bilen için ne çok þey anlatýyorlar dedim içimden
Sonra sen geldin aklýma
Sonra ayrýlýk
Ayrýlýk sessiz duvarlarý izlemesindeydi insanlarýn
Ve onunla baþ baþa kalmasýndaydý. Ayrýlýk

Bu yüzden hýzlý bir ziyaret oldu
Yalnýzlýkla baþ baþa kaldýrsýn diye son kadehini.. Ayrýlýða
Kendiyle býraktýk baþ baþa
Býraktýk diyorum çünkü
Her þey açýk söylenmez
Ölüm yataðýnda olsa bile insanlar
Kovdu sayýlýr bizi aslýnda
Ýþin gerçeði buydu
Tam aðzýndan çýkmadý böyle bir söz
Ancak ne gerek var söyleyemeye gereksiz cümleleri
Anlýk bir üzüntüydü onunkisi de iþte
Son kadehi kaldýramamak ayrýlýða

Bende de anlamadýðým üzüntü vardý
Piþmanlýklar ülkesinden gitmenin acýsýný duyuyordum tam karþýsýnda ayrýlýðýn
Tam karþýsýnda eriyordum
Bir mumun çalýþmasý gibi geceye
Bende çalýþýyordum yarýnsýz karanlýklara
Piþmandým.. gördüðüme son yolculuðunda bir insaný
Piþmandým..
Bu dünyada görülecek son þey olduðum için
Ve son kez gördüðümü bilemediðim için seni
Piþman olurken de sen vardýn aklýmda

Asýl piþmanlýk inememekti o trenden
Ve okuyamamak lacivert sakallý bir ansiklopediyi

Belki göstermek istemediði için ölüm korkusunu gözlerinde
Belki sinirlendi ondan sonra devam etmesine hayatýn
Ziyaretin de kýsasý makbul derler
Bizde hiç alýnmadýk,,
Ölü yataklý hastaneden kovmasýna bizi.
Çýktýk arkamýza bakmadan
Çýkarken elimiz bomboþtu
Tüm yükümüzüde býrakmýþtýk ziyaretle beraber
Ayrýlýðý, aþký, sevgiyi, nefreti ve öfkeyi
Kapýnýn önündeki sandalyenin yanýna býraktýk
Sen daha iyi hatýrlarsýn
Onu oraya sen býraktýn
Ýlk selamlayanda sendin onlarý
Benim gelmem biraz meraktan
Biraz korkmamdandý ayrýlýktan
Korku çekiyordu gölgesine beni
Korktukça bende gölgeleniyordum
Gölgem kayboluyordu
Gündüz bulabilirdin beni bir çýnar aðacýnýn altýnda
Gece ise beni göremezsin...
çünkü gölgem yok ki cismim olsun
Ama sen hep varsýn
Zihnimin derinliklerinde berraklýðýn yol gösteriyor bana
Ve geceleyin yaþýyorum gündüzü
Sensiz sokaklarý ezberliyorum
O anda yine sen vardýn aklýmda
sensizliðe alýþmaya çalýþýyordum
yanýmda sen vardýn
pencereyi seyre dalan deðildin belki
Belki baktýðým yerdeydin
Belki de býraktýðým.

Hiç karþýlaþtýðýmýz olmadý bu þehirde
Seni hiç görmedim aslýnda
Yüzünü saçlarýný ve ellerini bilmiyorum
Ama üzerimize ayný yaðmur yaðýyor biliyorum
Bazen bilmek yetmiyor
Bilirsin sevginin tarifini
Hatta görürsün sevgiyi,
Ýki sevgilinin gülüþünde.
Geceyi bilirsin ..
Ayrýlýðý,
Ayrýlýðýn yaparsýn tanýmýný..
..
..

Sen belki de yoksun bu þehirde
Hatta dünya da bile deðilsin belki
Ben adýmlamaya devam ediyorum
Ne kadar ezberlesem de kaldýrýmlarý
Gece karanlýk
Sokak lambasýndan yok bir haber
Yürüyorum
Ve Kaldýrýmlar benden soruluyor
Donuk yüzlerin arasýndan sýyrýlýyorum bir gece yarýsý.
...
...

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.