KIŞ BAHÇESİ

KIÞ BAHÇESÝ

Döndüm durdum mevsimin kýþ bahçesinde,
Bedenim, adýmlarým, düþüncelerim bir renkte,
Ýçimde yanan bir mum ile yine yollardayým.
Tahtadan bir bankýn baþýnda biraz aðlamaklýyým.

Kayboldun ya birden gizlice, gidiyormuþsun sessizce.
Aðaçlar, çalýlar, düþen yapraklar senin izinde,
Yýlýn son ayýnda mutluluk ile hüznün aralýðýndayým.
Ýçimde kuruyan bir gölün son damlasýyým.

Her aklýma geliþinde koymuþtum baþýna çiçekten taçlar.
Avuçlarýmdaki yeþillerin izi çýkmadan gitmiþsin, haber etti bana kuþlar.
Bir kýþ bahçesinde yollarý kapatmýþ, sen giderken döktüðüm saçlar.
Yýlýn ilk ayýna doðru yaktýn içimde binlerce ocaklar.

Bilmez ki bu gönül daha nasýl sevsin ?
Mektebinde aþkýn muallime kýsmet dersin.
Kara tahtaya yazdýklarýný ömründen silemezsin.
Bir kýþ bahçesinde üþümeden sevmeyi öðrenemezsin.

Osman MAHMUTOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: