ÇOCUKLUĞUMU ÖZLÜYORUM
ÇOCUKLUÐUMU ÖZLÜYORUM
Bugün dumanlý puslu bir hava misali
Yüreðim darlanýyor içim pýr- pýr
Kafesdeki kuþlar gibi çýrpýnýyor
Evin son çocuðu olarak doðmuþum
Son çocuk olana çok þanslýsýn derler
Hiç de öyle bir þey deðilmiþ
Büyüklerimin ilgisine sevgisine muhtacým
Daha dün gibi, yaþým atmýþ oldu bile
Rahmetli annemi babamý ablamý özlüyorum
Babamýn elinden tutup gezmeyi özlüyorum
Annemin dizine yatýp baþýmý okþamasýný özlüyorum
Öðün vaktinde anamýn lezzetli yemeklerini özlüyorum
Abilerime ablalarýma naz dökmeyi özlüyorum
Tarlada týrpan biçmeyi týrmýk çekmeyi özlüyorum
Harmanda öküzlerle düven sürmeyi özlüyorum
Rüzgarda yaba ile týnaz savurmayý özlüyorum
Ekinleri patozla sürerken tozlanmayý özlüyorum
Susayýnca toprak testiden su içmeyi özlüyorum
Caminin önünde yaþlýlarýn hal hatýrýný sormayý özlüyorum
Köy odasýna gelen misafirlere yemek götürmeyi özlüyorum
Yazýn çiðdem toplamayý, kýþýnda kýzak kaymayý özlüyorum
Kýsacasý ben köyümü gençliðimi çocukluðumu özlüyorum
Lokman AKBAÞ
12.12.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.