KENDİMDEN VAZ GEÇTİM!..

düþlerim yorgun, hayallerimde çýkmaz sokak
aralýk soðuklarý kapýma gelip dayanmýþken
penceremde serçeler merhamet, sevgi bekler
sefil yalnýzlýk da pejmürdeliðimi görebilseler
ey üþümüþ kuþlar! kim saracak sýcacýk beni de?

Ýliklerime kadar üþütmüþüm, aciz tenim buz
ne geceme, ne gündüzüme doðmayan güneþ
divanenin býçak açmayan suskunluklarý
çýlgýn derecesinde alkole baðýmlýlýðým bitirdi
ardý ardýna sönmeyen aðýr nikotinli cigaram
sanma halimin tek suçlusu benmiþim gibi bakma?..

bu yürek en çetin yollarý aþýp giderken gurbete
gönlün derinliklerine sakladýðým tek sendin
o ayrýlýþ aný yok mu gözlerimden hiç gitmeyen
bir kelimecik döküldü dudaklardan ’’eyvallah’’
iþte o gidiþin bir daha dönüþü olmayan son duraktý !..

memleketimin özlem türküleri sýzlatýr yüreðimi
bir de sen eklendin hasret, dertler halkasýna
görebildiðim yerlere zifiri karanlýk çöktü, körüm
karþýmda duran fotoðrafýna bile gölgeler düþtü
vefasýz yâre karalar baðladým, yârdan koptum
kendimden vaz geçtim, elde þiþe mahzene koþtum!..

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: