Cümlelerim üþüyor Kelime kuramýyorum Harf harf zoraki Düþüncelerim acýyor nedense Dünyam bu kadar üþümemiþti Yüeðimde bir yangýn Yetmiyor Yetmiyorum hiç bir þeye Aciz kalýyor çabalarým Gönlüme bile sözüm geçmiyor Her yanýmý nemrut sarmýþ Her köþede bir put Oyuncaðý olmuþ nefsim Karýnca gibi kalakaldým Kendime bile yetmiyorum Acizliðin ta orta yerinde Kendi eksenimde turlamaktayým Merkezim neresi rota þaskýn Kah sen diye kendime koþuyor Kah ben diye sana soruyorum ANLAYACAAÐIN KORKUYORUM Yetmiyor çabalarým Çirkef aðýný kendime örmüþ Örümcek misali kendimle ölüyorum Mancýkla atýyorum Kendi ateþimin içine Sen için Sýðamýyorum alemin içinde Her taraf daralmýþ Buz tutmuþ üþüyorum Sanki aðrý daðýnýn zirvsinde Umut nuh gemisi arar gibiyim Bir kurtuluþ bir umut Habil kabil savasýnda Galip gelmek için Yetmiyor Bir kartal pençesi bekler gibi Hira daðýn arayýþý var içimde Bekleyiþim sen Gönül aynam
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakup simsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.