sabah olmadan

her tende bir sýkýntýlý olmalý,
terleyen alným ketenden bezlere deðdiðinde,
ilk sarmalandýðým andaki gibi,
mucizeye benzeyen ama;
sýkýntýlý ikliminde doðan ve büyüyen,
en güzel anda duran bir saat gibiydim.

mucize deðildim,
parmaða düþen mum damlasý gibi,
hem yandýðým belli oluyordu,
hem yaktýðým,
baþýma ne geldi diye sorarsan,
gece benimle uyumaman,
gündüz benimle konuþmaman gerek.

kahverengi camlý dolabýn ardýnda,
sadece tek bir fotoðraf,
kalmýþtý camekan içinde silik bir ömür,
kýrýk bir köstek Ýsviçreli,
ve ben nefessiz kalmýþtým komþundan itibaren.

sonralarý yokuþlardan inmekten çok,
çýkmalarý sevmiþtim,
dersler almýþtým onlardan,
ayakkabýlarým söylenip dursalar da,
her gördüðüm evden çiçek almak,
ilk hýrsýzlýðýmdý benim,
cezasýný hiç çekmediðim.

þimdileri, kendim hariç,
düþmaným bile kalmadý oralarda,
her nefis topraðý tadacaktýr desek ayný þey,
oysa aðaçlara çýkmalýydýk bir kez öpüþmek için,
kozalaklar yuvarlanmalýydý baþýmýza,
sabah olmadan yetiþmeliydik tenimize..
Sosyal Medyada Paylaşın: