BENI AFFET
Sen benim cocuklugumda,kazandigim gazoz kapaklarim.
Eskimesin diye oynamadigim,kalpli misket gibiydin.
Sen ilk elini tutmayi denedigim.
Heyecandan ezberledigim siiri unutusumsun
Gözgöze gelemeyip,her firsatta silgi istedigim,usulca asik olusumsun.
Simdilerde bana,en uzak,ama en yakin hissettigim.
Ici ölmüs biri,ve disaridan nasil göründügü,umrunda olmayan bir enkazim
Keske hislerimide götürseydin giderken,aklimla beraber
Yoksa dayanilacak gibi degil bu agri,zira hic ara vermiyor
Gidisine kac sigara söndü,ve kac siir yazildi bilmiyorum
Sana gel demiyorum agrinida al diyorum
Yoksa doktorlar agir hasarlilar icin bile sadece parol yaziyor
Ben iyiyim, iyiyimde,senden sonra,duvarlarin tamire ihtiyaci var sanirim zira üzerime geliyor
Bir yerde duymustum icinden gelenleri yaziyorsan,giden birileri vardir diye.
Gidiyorsun sanirim, ne yazik ve benim elim kolum bagli
Artik kendime iyilesme vakti ,basaramazsam beni affet
08/12/23 16.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Tokdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.