MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
 
CIMBIZLA ZEKAT
ekremsama

CIMBIZLA ZEKAT





Zekat dersem akla gelir bir çay kaþýðý...
Fakire tut biraz, elindeki ýþýðý,

Gelirin maþallah dozerlerle geliyor,
Adam gibi zekat vermek ne kadar da zor.

Servetin yýðýlmýþ sýralý daðlar gibi,
Bakarsýn fakire, sanki kovalar gibi...

Ele batýrýrsýn hep büyük çuvaldýzý,
Kullanýrsýn zekat için, küçük cýmbýzý,

Bunlar ihtiyaçlar, þunlar da borç, emanet...
Bunlar daha yeni... Be adam az insaf et,

Mallarýnýn hepsi de mi zekattan muaf?
Neredeyse fakir sana borçlu, el-insaf...

Zekat malýný ne hakla aþýrýyorsun,
Sen kimin malýný kimden kaçýrýyorsun?

Bu zekat fakirin malý senindir sanma,
Fakirin hakkýný ver el malýyla yanma.

Ver fakire ama, verince tam da doysun,
Verirken sakýn hiç titremesin o kolun.

Çorap bile gitmez kefeninle mezara,
Verdiklerin olur, peþinden gelen para.

Aranda ne kadar mesafe var kabirle?
Cimriliði býrak, uðraþma kýrktabirle.

Ne olur iki üç misli, beþ misli versen?
Vermelisin, bire yediyüzü istersen.

Temizlenmiþ servet bereketi de çeker,
Veren el, alandan hep üstündür demiþler.

Gerçek zekattýr bir toplumu diri tutan,
Aslýnda cimrilik düþmandýr servet yutan.

Zekatýn diðer bir anlamý temizlikmiþ,
Zekatý öldüren toplumlar çöküp gitmiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:


ekremsama Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri

EZİNELİ YAHYA ÇAVUŞ HOŞGÖRÜ DAVAR HAYVAN BELGESELİ CELALÎ HOŞGÖRÜ HOŞGÖRÜ AŞURE GÜNÜ Çanakkale Diyarında AMASYA ELMASI