Bir iz býraktý mý geçmiþin gölgesi, Ruhunda taþýdýðýn yük aðýr, derin hissiyeti? Kalbinin derinliklerinde bir umut belirir mi, Ýhanetin soðuk rüzgarlarýndan sonra?
Belki de bir masalýn sonunda beklenen mutluluktur, Ruhunun derinliklerinde hüzünlü bir yýldýz. Ama her þafak, bir gün doðacak güneþin müjdecisidir, Affetmekle, ruhun karanlýðýný aydýnlatabilir misin?
Kalbinin mazisine raðmen, Yeniden sevebilir mi, ruhunun derinliklerinde? Belki de sevgi, ihanetin yarasýný saracak, Ve ruhun, geçmiþin zincirlerinden kurtulacak.
Kalp ve ruh, bir bütünün parçalarý gibi, Birlikte hareket eder, birbirine kenetlenir. Affetmenin kudretiyle, ruhun huzur bulur mu ? Ve sevgi, karanlýðýna ýþýk tutar mý?
Belki de kalp ve ruh, birlikte öðrenir, Ýhaneti unutup sevgiyle dolmayý. Kalbin affettiði yerde, ruhun da iyileþir, Ve yeniden sevmeyi öðrenir, umut dolu bir hikaye.