ASİL BİR DURUŞA
Yeni deðil ki þu yalnýzlýk, gölgemiz gibi
Onca kalabalýða raðmen ruhun þu karamsarlýðý
Belki de bir gayeye baðlamanýn zamanýydý
Onunla anlam kazanacak insanlýk ve sersefil de hayatý.
Bu yüzden her ne olursa olsun yok ki önemi
Ýster bir gülen yüz ol, tebessümlerinle yürü
Yahut ulaþtýr uçtan uca nihayetsiz hasretleri
Bir damlasý ol yaðmurun, serinleten bir yüreði.
Tüyü ol kanadýnda kuþun, bitsin bulutsuzluk özlemi.
Ne kadar büyük ya da küçük olmak deðil ki mevzu
Detaylarýnda saklý deðil mi yaþamýn her bir soru
Zamaný hunharca tüketmek ve karýn tokluðu deðil bu
Harcanasý olur mu hiç, her aný yaþansýn üstelik dolu dolu.
Sanki ulaþýlmazmýþ gibi eskimiþ, yitik duygular
Anlaþýlmaz þekilde dýþa vuruyor can yakan hezeyanlar
Oysa küçücük mutluluklarla baþlardý hayatýn asil rengi
Tonlarýnda sayýsýzdý tebessümler, üstelik de ahenkli.
Olmak isterdim bu yüzden sýcaklarda serinleten yel
Soðuðunda iç ýsýtan, güneþin bir demet soluðuyum
Çarçabuk tüm aðrýlarý geçiren ve pek þifalý bir el
Belki de tüketirdi karamsarlýklarý, böylesi duruþum.
Kalem olmak da vardý ya iç çektiren vefalý edalarda
Hissiyatlara tercüman olmaktý bu, köklenecek sevdalarda
Umut olmaktý çölünde kalmýþlara, bir kýpýrdanýþ için
Anlam katmak varken ömre, serzeniþler kime ve niçin?
Okudukça mazimizi biz olmadýk mý, köklerimizdi
Yanlarýnda yokken de milletçe derinden bir hissediþti
Kâh üþüdük zirvelerinde daðlarýn, yeri geldi aç kaldýk
Seyrine çýkmadýk mý kadýrgalarla koskoca deryalarýn.
Ýlham almak için güne deðil, maziye de bir bakýnýn.
Ýlham almak veya ilham olmak ise asýl konumuz
Birbirimize kardeþçe sarýlmalý ve samimice kolumuz
Zenginliðine varmakmýþ özü dirliðin, birlikte varýz
Umursamaz tavýrlarla hayatý zehirlemek tek ziyanýmýz.
Topraðýmýz öylesine güzel ve mukaddes ki
Her zerresi onun maziden yürek yakan acý bir esinti
Rüzgâr söylemiyor mu þarkýsýný yüzü her okþayýþta
Ne de anlamsýz þu ayrýmcýlýklar, birlikteyiz bu yolda.
Olsun eksiklerimiz gocunmak yok, diktir ya baþýmýz
Ýki lokma da olsa soframýzý yoksunlarla paylaþýrýz
Biri bekler mi sandýnýz, milyonlaradýr sevdamýz
Tüm cihaný kucaklayan deðil miydi sevgimiz, saygýmýz.
Devri de deðiþse dünyanýn bize ne bundan
Tuþlara da baðlansa bu yol, sonu hep yýkýmdýr ve buhran
Yeniye öykünmek nedendir, var olan kemiyetti
Eskiyi de kucaklarýz, birlikteyiz göz göze hep ileri…
Söküp atýlýr mý yüreklerden bize sunulmuþ vatan
Kim bilir daha kaçýndaydý adsýz yatan onca kahraman
Veryansýn etmesin mi gönül, yaþanan serkeþliðe
Ýki kelam sitemdir dile gelen , vurgu ortak ülküye.
Vefalarý unutmamalýdýr, tutarlar onlar gönlü naif
Karanlýkla boðuþmaz hiç, kendini bilen esaslý arif
Bir yol bulalým beraberce aþýlsýn zorluklar yarýna
Bunu baþarýrsak doðacaktýr güneþi saadetlerin
En kuzeyinden güneyine, doruklardan, düzüne, çukuruna
Velhasýlý öyle bir güç ki bu ýþýldamalý her bir yanýna
Ve belki de gelince vakti kükrenecek tüm zulmete
Çirkinlikler fert fert kalkacak köhnemiþ zihinlerden
Yayýlacak damar damar sevgiler tebessümden
Beklemeler deðecek onca sabra, tükenmiþliðe
Katýlaþmýþ yürekler de yumuþayacak güne, geleceðe.
Beþeriyet her geçen gün oynamýyor mu mutsuzluðu
Nasýl da kopuyoruz hayattan, unuttuk sorumluluðu
Aynadaki biz bize giderek yabancýlaþýp duruyoruz
Limiti belirsiz bir hayat bu, nasýl da savuruyoruz.
Bir dur demenin vakti gelmedi mi bu gidiþe
Baksanýza bir hüzün temalý filmimiz kapalý giþe
Duyulacaksa çözüm için ortaklaþa ruhla endiþe
Kalbe girmekten baþka yolu yok ki bunun
Hýrslarý, kini, düþmanlýklarý atýn, soyunun.
Bu hal asla çýplak býrakmaz bizi, kalan fýtrattýr
Ýnsanlar yaratýlýþtan gelen öze ne de muhtaçtýr.
Bende deðil çýkýþ yolu, biz olmaktan geçmeli
Baþkalarýnýn yüzünde tebessüm olabilmek erdemdi
Benin esareti kýrýlacaksa kýrýlsýn, henüz var vakit
Sevgiden daha büyük hazine tasavvuru terk olunsun
Ondan beslenmeyen ne varsa yansýn, hatta kavrulsun
Merhametin sadýk dostu, hoþgörünün de gölgesi
Muhabbetle dirilmeli yeniden, insanlýk ailesi …
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.