süt kırmızısı

//
.
.
.

duy
b e n i,
beni duy,
duy Tanrým
duy daha henüz
tükenmden inancým

esir düþmüþ tarumar bir ülke yüreðim
ritmini yitirmiþ nabzým, kayýp soluðum
seyrim fersiz, yersiz  kadrajým yetersiz
kan yazmalý lahitler düþüyor defterime
düþüyor yörüngesinde çocuk gülüþleri
daraðacýnda tükenirken inancýn düþleri



duy
b e n i,
beni duy,
duy Tanrým
duy daha henüz
çocuðum, masalým

tepiþirken hayasýz filler, eziliyor çimenler
diziliyor gölgelerinde karýncasal cesetler
tut ellerimden, kederlerimden tut Tanrým
ya da azat et inancýmý zalimlerin yüzüne
ardým kusuyor kan, koþuyorum bilinmeze
soluyorken süngüsüz, savaþýn fahiþeliðine



duy
b e n i,
beni duy,
duy Tanrým
duy daha henüz
aðaç olmamýþ fidaným

yaðdýrýyorken kurþun besmelesiz bulutlar
düþüyor çýkmaza insanlýk, d’üþüyor kuþlar
kýrýntýsýna avuntudur minvalim, can havlim
ahvalim pek yaman, aman diliyorum aman
tut hevesimden, çiçek açmayan ellerimden
düþmeden henüz yüzüm, yüzünden Tanrým..

.
.
.
//


aralýkikibinyirmiüç

Sosyal Medyada Paylaşın: