Kimseden saklamadým çocuksu gözlerimi. Ýz býraksa da yýllar yüreðimde acýyla. Konuþurken emekle seçerim sözlerimi. Ýncitmem hiç kimseyi, kalemimin ucuyla. Þu alemde her þeyi, dünya gözüyle gördüm. Verilen nimetleri, çoðu azýyla gördüm.
Yaþadýðým her günü satýr satýr anarým. Aðlamak ayýp diye tutamam gözyaþýmý. Bir haksýzlýk görürsem nezaketle kýnarým. Haksýzsam yalanlara katamam gözyaþýmý. Gün geldi acýlarý, yara iziyle gördüm. Bazen de þairliðin hissi, giziyle gördüm.
Attýðým her adýmýn ölçüsü vicdanýmdýr. Ýyiliði severim denize atsam bile. Birini sevindirsem o en güzel anýmdýr. Nice gönül kazandým, nicesi geldi dile. Dünyadaki varlýðý, kefen beziyle gördüm. Hep þükrettim halime alný yazýyla gördüm.
Dini özde yaþarým, Müslümaným çok þükür. Harama el uzatmam, nefsim hak der daima. Gözümle iman eder, gözümle dua okur. Ýnsanoðluna zulme, gönlüm yok der daima. Okunmadýk kitabý rafta tozuyla gördüm. Allah’a yar olmayý, iþin özüyle gördüm.
Sevdiysem sevdiceðim Allah’ýn fermanýdýr. "Hamdým, piþtim onunla, yanmaya ramak kaldý. Dünyamý deðiþtiren derdimin dermanýdýr. Çok þükür bu sevdayla yüzüm ebedi güldü Þu dünya ateþinde, aþký közüyle gördüm. Sevmenin, sevilmenin büyük hazýyla gördüm.
"Ben bu vatan uðruna, ölmek için yetiþtim. Vatan sað olsun demek, özüm, sözüm, þiarým. Bayraðýmla yaþadým, bu günlere eriþtim. O hilal ve o yýldýz, medarý iftiharým. Dalgalanma tavrýný, hazan nazýyla gördüm. Ýstiklalin marþýný, ozan sazýyla gördüm.
Mükemmel aramadým, yalnýz Allaha mahsus. Mükemmelciyim diyen bilirim ki yanýlýr. Bunu ilke edindim, çok önemli bu husus. Kanaatkâr olanlar, namý ile anýlýr. Edindiðim ilkeyi, Ata sözüyle gördüm. Altmýþ beþi deviren, dünya teziyle gördüm.
Neler var bu tezimde; ne yaþadým bir ömür? Damla bile deðilken koca bir alemdeyim. Her þeye sabr edilir, Hakk’dan gelirse emir, Gözüm yaþlý olsa da sanmayýn elemdeyim. Ders çok idi dünyada yolu uz’uyla gördüm. Zaman gelip geçerken ýþýk hýzýyla gördüm.
Gönül gözüyle görür, âma gibi bakarým. Tek korkum Allah’dandýr, baþka korku bilmedim. Hak ve adalet için gemileri yakarým. Kimseyi hakir görüp, arkasýndan gülmedim. Karanlýðý; ýþýðýn günden iziyle gördüm. Alnýmdan akan teri, her dem tuzuyla gördüm.
Kul Fikret mahlasýyla, kemale erdi yaþým. Atatürk dilde harým, minnet ile anarým. Gazilerim, þehidim, gözde dinmeyen yaþým. Vatan evlatlarýna, üzülürüm, yanarým. Baba yüreklerini yanan ezayla gördüm. Analarý içinde bitmez sýzýyla gördüm.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret) Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.