Ben ve yalnızlık

Gecenin en tenha yerinde dinliyorum
içi boþ yalnýzlýðýmý
öyle sessiz öyle ýssýz ki
susuyor tüm iç seslerim
çare ararken çaresizliðime
yaðmur yüklü bulutlar gibi
doluyor gözlerime hüzün
bir iç çekiþte bitiyorum bir sigara gibi
sonra küllerimi savuruyorum gecenin
serseri kaldýrýmlarýna
toz oluyorum
kariþiyorum bazen bir betona veyahut topraða
bir iç burkulmasý bu
bir iç çekiþ bir ah çekiþ
yalnýzlýðým ve ben
yatýyoruz yanyana ellerimiz tutuþuyor
gözlerimiz bakýþýyor
ben ve yalnýzlýðým
Nedenler nasýllar niçinler bitmiyor beynimde
düþündükçe düþüyorum
tutanacak dallarým elimde kalýyor
ve ben düþüyorum bir boþluða
her umudumun sonunun umutsuzluk oluþu
bir labirent gibi yolumu kaybettiriyor bana
çýkmazlar da arýyorum ýþýðýmý
isiksizlik kör ediyor gözlerimi
en çok da hayallerimi
umutlarýma pranga vuruyor hayat
yasak diyor mutlu olmak sana
sanki herþey yasak ..
Özenle hevesle izliyorum yaþayamadiklarimi
baskasinin yasayislarini
neyin eksikti diyorum
hayat herkesin imtihaninin farkli olduðunu söylerken
neden bir sonu olmadýðýný düþünüyorum
bekleyislerimin
bir insan kaç kez kalýr bir imtihandan
ve kaç kez baþa sarar umutla ve
kaç kez yýkýlýr mutsuz sonlarla
bilmiyorum
Geceye yaziyorum içimdeki en tenha sözleri
ay ýþýðý dinliyor beni usulca
karanlýðýn gecede olmadýðýný görüyorum
içimde kaybolan umutlara baktýkça .

Sosyal Medyada Paylaşın: