ŞEHİT MADENCİ
Karaelmasta can verdim, ocaklarda bitirdim ömrümü
Bir lokma ekmek için soldurdum ben, yer altýnda gülümü!
Elde kazma kürek nice zorlukla geçirdim her günümü
Zonguldak yaþasýn diye ben, ocaklarda tattým ölümü!
Unutma, Karaelmasýn baðrýnda yatýyor baban deden!
Siz gülün diye çile rýzkýmýz oldu, ekmeðimiz maden
Mazeret olmasýn, geçmiþini unutmaya hiç bir neden
Zonguldak yaþasýn diye ben, ocaklarda tattým ölümü
Ben þehit madenciyim, bedelini ödedik ocaklarýn
Dermaný kalmadý, çalýþýrken bu kollarýn bacaklarýn
Vebali üzerimdeydi çünkü doðmuþ ve doðacaklarýn
Zonguldak yaþasýn diye ben, ocaklarda tattým ölümü
Devlet millet el ele verin, cennet vatana sahip çýkýn !
Býraktýðýmýzla kalmasýn bu kent, bir çivi de siz çakýn
Aydýnlansýn aziz millet, doðalgazý, fenerleri yakýn
Zonguldak yaþasýn diye ben, ocaklarda tattým ölümü!
Kalkýn artýk ayaða, ümitsizlik prangalarýný kýrýn !
Ülkeme ümit yine Zonguldak, Zonguldak diye haykýrýn
Tutun elinden her ilçenin, her köyün, en üste çýkarýn
Zonguldak yaþasýn diye ben, ocaklarda tattým ölümü!
Gücüm, mecalim yok anlatmaya, yaþarken gördüklerimi
Taþ bastým baðrýma, üzmemek için nice sevdiklerimi
Kenan Tunç yazar, o günlerde benim neler çektiklerimi
Zonguldak yaþasýn diye ben, ocaklarda tattým ölümü!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.