Ayrýlýk mevsimidir, bu aylar… Bir sonbahar esintisine kapýlýr sürüklenen sararmýþ yapraklar... Týpký gönlümdeki sevdam gibi savrulur etrafa. Dudaklarý gülümserken, korkuyorum gözlerindeki donuk bakýþlarýndan... Öyle ki, kalbim bu sonbaharda her an yapraklarýný dökecek bir aðaç misali... En ufak olumsuz bir rüzgârla çýrýl çýplak kalmaktan korkuyorum. Ama, bir kadýný sonbaharda sevmeli... Elleri üþürken ýsýtmak için... El ele tutuþmak için... yaðmurlarda ýslanmasýn diye ayný þemsiyenin altýnda sarýlmak için! Bir sonbahar yaðmuru gibi yaðdý sevgisi yüreðime... Elleri, ellerimdeyken üþümedim hiç aslýnda... O, giderse ansýzýn sonbahar olurum... Göz yaþlarým yaðmur olur dökülür yanaklarýma... Aklýnda bir hüzzam þarkýsý… Bir de ayrýlýklarýn sýzýsý kalýr… Bütün kuþlar vefasýz... Havalar, amansýz... Mevsim artýk sonbahar… Nasýl sevdiyse öyle kalmalý insan. Deðiþmek mevsimlere yakýþýr... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.